Mankepootje...

Het gaat niet goed met één van mijn pootjes.  Al een paar dagen doet het pijn als ik mij recht moet zetten of als ik mij even verleg.  Ik geef dan soms eens een kait ( kleintje maar , ik ben niet kleinzerig en een stoere vent natuurlijk).  Mijn baasjes houden mij dus extra goed in de gaten wat er mis zou kunnen zijn en waar het pijn doet.  Knijpen dus om de haverklap in mijn poten en rug de idioten maar ik geef geen krimp en verklap lekker niets.  Nena had mij verteld dat ik dan naar de dierenarts zou moeten.  Maar na een paar dagen kon ik het toch niet meer verstoppen.  Steunen op mijn linker achterpootje deed te veel pijn dus ging ik maar aanhet manken.  En lap...de auto in gezet en weg waren we: jawel naar de dierenarts.
Die steekt zich maar even weg achter de hoek voor mijn enthousiast en uitgelaten gedrag.  ZE weet dat als ze nu naar mij komt ik haar mooi gepoetste vloer onderspetter :p  Dus ze laat me maar even gewoon rondlopen en alles afsnuffelen wat ik wil.  Ondertussen vertellen mijn baasjes wat er mis is ( had ze ondertussen ook al gezien) en praten even bij.  Ga ik gewoon even een deeltje van de weegschaal afbreken en trek een deeltje net iet op de grond...goeie reflexen joh die dierenarts van mij ;-))
Enfin, eent ermometer in mijn kont en die geeft 39 ° C aan.  Maar dat zou wel eens door mijn enthousiasme kunnen zijn zegt ze.  Dan maar even getekkeld op de grond en dan kan ik een kait niet binnen slikken als ze mijn poot achteruit trekt.
"Ohoh...dat is die heup! En kijk, de spieren zijn ook al minder in deze poot.  blijkbaar moet het toch al een tijdje spelen..."  Ik mag gelukkig terug los en op onderzoek uit, mijn baasjes praten nog even verder.  Hoor ik daar nu iets zeggen over foto's??  Heeft die dierenarts daar ook zo een zwak voor?  Maar gelukkig hoef ik nu mijn beste beentje nog niet voor te zetten, ik moet nog niet op de foto.  Eerst wil de dierenarts dat ik wat medicijnen ga nemen en dan moet ik over een tijde terug op bezoek komen.  Nou medicijnen ...geen probleem en al zeker niet als ik hoor dat het die lekker ruikende zijn van Bono. En kijk, zelfs die spuit die ze nog in mijn bil steekt kan me niets schelen...ik word lekker afgeleid door een home made cookie van mijn baasje.
Hopelijk doen die pillen iets en is de pijn snel weer weg.  Kan ik terug mijn eigen stoere zelf zijn.  Spelen met Nena vind de dierenarts geen goed idee maar ...ze kan echt niet van mij verlangen dat ik nu netjes in mijn mandje ga liggen hoor.  Ik wil speeeeeeelen :-))
Duimen jullie dat het allemaal nog mee valt en dat woordje "foto" de volgende keer niet hoeft uitgesproken te worden?

One day...

One day I'll flyyyyyyy away...

Wat een grapjas he mijn baasje...heeft ze zich krom zitten lachen met de foto's die ze van me maakte op de losloopweide.  Best al een tijdje geleden want ik ben ondertussen al belange zo klein niet meer.  Maar baasje heeft de computer de laatste tijd volledig ingepalmd...ik kreeg haar er niet afgesleurd.

Natuurlijk was ik niet alleen he, Nena was er ook bij.  Grappig dat ze het vond om zo snel weg te rennen met ons speelgoed.  Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar in te halen maar mijn poten zijn echt nog te kort.

En van al dat rennen word je natuurlijk pokke moe.  Baasje gelijk met haar kont tegen de grond om mij te fotograferen.  Pfff...ik ben te moe om mij te verleggen dus ze doet maar.

Natuurlijk wil ze ons ook nog eens samen op de foto maar...laat ons zeggen dat ik deze de mooiste foto vind.  Nena zet strakjes de foto die zij het mooist vind bij haar op het blog ( http://dagboeknena.blogspot.com/)

Van rennen komt er de laatste tijd niet veel meer in huis...hoewel ;-)  Maar dat zet ik in mijn volgende berichtje even.