Gefixt...

Mijn pootje is gefixt.  Een paar daagjes flink mijn pillen geslikt en kijk, het werkt weer als voorheen.  We moesten wel nog even terug bij de dierenarts om te laten zien hoe het ging.  Super enthousiast ben ik naar daar gewandeld en zo wandelde ik ook haar kamertje in.  Ze negeerde mij volledig omdat ik niet uit contentement zou spetteren maarna een kwartiertje had ik haar toch te pakken hoor :-D
Eerst maar even 27 rondjes rondgelopen zodat ze mijn pootje kon beoordelen.  Ik voelde mij zo idioot... Daarna heeft ze dan nog eens goed aan mijn poot gesleurd  en aan mijn spieren gevoeld. Ze was tevreden ( wie zou dat niet zijn als ze aan mijn gespierde pootjes zou mogen voelen) maar toch niet echt overtuigd dat mijn heupjes zo super zijn :-{
Baasje heeft nu afgesproken dat ze foto's gaan maken van mijn heupen en dat terwijl ik slaap.  Ik denk niet dat ik anders goed genoeg stil ga kunnen liggen.  Ik ben gewoon vééls te enthousiast :-))
En afhankelijk van die resultaten gaan ze dan kijken wat er nog moet gebeuren.  Nou...ik hoop gewoon dat ik een mooie droom heb terwijl ze me zo gaan laten slapen want blijkbaar gaan ze me daar even in de knoop leggen om een goede foto te maken!

Mankepootje...

Het gaat niet goed met één van mijn pootjes.  Al een paar dagen doet het pijn als ik mij recht moet zetten of als ik mij even verleg.  Ik geef dan soms eens een kait ( kleintje maar , ik ben niet kleinzerig en een stoere vent natuurlijk).  Mijn baasjes houden mij dus extra goed in de gaten wat er mis zou kunnen zijn en waar het pijn doet.  Knijpen dus om de haverklap in mijn poten en rug de idioten maar ik geef geen krimp en verklap lekker niets.  Nena had mij verteld dat ik dan naar de dierenarts zou moeten.  Maar na een paar dagen kon ik het toch niet meer verstoppen.  Steunen op mijn linker achterpootje deed te veel pijn dus ging ik maar aanhet manken.  En lap...de auto in gezet en weg waren we: jawel naar de dierenarts.
Die steekt zich maar even weg achter de hoek voor mijn enthousiast en uitgelaten gedrag.  ZE weet dat als ze nu naar mij komt ik haar mooi gepoetste vloer onderspetter :p  Dus ze laat me maar even gewoon rondlopen en alles afsnuffelen wat ik wil.  Ondertussen vertellen mijn baasjes wat er mis is ( had ze ondertussen ook al gezien) en praten even bij.  Ga ik gewoon even een deeltje van de weegschaal afbreken en trek een deeltje net iet op de grond...goeie reflexen joh die dierenarts van mij ;-))
Enfin, eent ermometer in mijn kont en die geeft 39 ° C aan.  Maar dat zou wel eens door mijn enthousiasme kunnen zijn zegt ze.  Dan maar even getekkeld op de grond en dan kan ik een kait niet binnen slikken als ze mijn poot achteruit trekt.
"Ohoh...dat is die heup! En kijk, de spieren zijn ook al minder in deze poot.  blijkbaar moet het toch al een tijdje spelen..."  Ik mag gelukkig terug los en op onderzoek uit, mijn baasjes praten nog even verder.  Hoor ik daar nu iets zeggen over foto's??  Heeft die dierenarts daar ook zo een zwak voor?  Maar gelukkig hoef ik nu mijn beste beentje nog niet voor te zetten, ik moet nog niet op de foto.  Eerst wil de dierenarts dat ik wat medicijnen ga nemen en dan moet ik over een tijde terug op bezoek komen.  Nou medicijnen ...geen probleem en al zeker niet als ik hoor dat het die lekker ruikende zijn van Bono. En kijk, zelfs die spuit die ze nog in mijn bil steekt kan me niets schelen...ik word lekker afgeleid door een home made cookie van mijn baasje.
Hopelijk doen die pillen iets en is de pijn snel weer weg.  Kan ik terug mijn eigen stoere zelf zijn.  Spelen met Nena vind de dierenarts geen goed idee maar ...ze kan echt niet van mij verlangen dat ik nu netjes in mijn mandje ga liggen hoor.  Ik wil speeeeeeelen :-))
Duimen jullie dat het allemaal nog mee valt en dat woordje "foto" de volgende keer niet hoeft uitgesproken te worden?

One day...

One day I'll flyyyyyyy away...

Wat een grapjas he mijn baasje...heeft ze zich krom zitten lachen met de foto's die ze van me maakte op de losloopweide.  Best al een tijdje geleden want ik ben ondertussen al belange zo klein niet meer.  Maar baasje heeft de computer de laatste tijd volledig ingepalmd...ik kreeg haar er niet afgesleurd.

Natuurlijk was ik niet alleen he, Nena was er ook bij.  Grappig dat ze het vond om zo snel weg te rennen met ons speelgoed.  Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar in te halen maar mijn poten zijn echt nog te kort.

En van al dat rennen word je natuurlijk pokke moe.  Baasje gelijk met haar kont tegen de grond om mij te fotograferen.  Pfff...ik ben te moe om mij te verleggen dus ze doet maar.

Natuurlijk wil ze ons ook nog eens samen op de foto maar...laat ons zeggen dat ik deze de mooiste foto vind.  Nena zet strakjes de foto die zij het mooist vind bij haar op het blog ( http://dagboeknena.blogspot.com/)

Van rennen komt er de laatste tijd niet veel meer in huis...hoewel ;-)  Maar dat zet ik in mijn volgende berichtje even.

Klem...

Ik schaam me rot dat ik het moet zeggen maar ik zat deze week al twee keer klem.  als puppy vond ik het geweldig om onder de zetel te kruipen en dan heen en weer rausen zodat de baasjes een billenmassage kregen ;-))
Of snel even wegduiken als Nena achter me aanzat...dan lekker een grote mond opzetten en zij...kon er alleen met haar muil onder.  Hilarisch en super gemakkelijk!  Maar de laatste weken kostte het me steeds meer moeite om er onder te geraken om nog maar te zwijgen hoe ik er van onder moest kruipen.  Tot deze week dus. Met wat gepuf was ik er nog onder gekropen maar ik zat klem!  Ik geraakte er niet meer onderuit.  Baasje heeft toen maar de zetel omhoog gehoffen en zo kon ik toch ontsnappen.  Gisteren heb ik baasje dan maar laten zien dat een ezel zich wel degelijk twee keer aan dezelfde steen kan stoten ( bloos).  Gelukkig heb ik een sterk baasje die zomaar zetels omhoog kan heffen.
Schaamtelijk maar och, ik heb zwarte kaken en niemand die mijn rode wangen dus ziet ;-p
Nu maar even nadenken waar ik me onder kan verstoppen als Nena en ik nog eens verstoppertje of tikkertje spelen...

Nat,natter,natst...

pffff het is puffen geblazen, die zon schijnt te fel op mijn vel.  Nena is het met mij helemaal eens en geeft steeds subtiele hints aan baasje.  Ze gaat aan de tuinslang staan en kijkt afwisselend van de slang naar de baas...  Die op haar beurt regelmatig het water openzet :-/  Nena helemaal door het dolle heen...ikzelf iets minder enthousiast.  Ik vind het maar niets hoor al dat water op mijn vel, dat is koud en niet te vergeten: NAT :-p  Maar hoe vaker het water open gaat hoe beter ik het in de potenkrijg.  Op tijd opzij springen, rondje rond de tafel en als de waterstraal voorbij komt (én als Nena er niet in hangt) bijt ik er zo goed als mogelijk stukken uit. 
Zoondag wordt Nena helemaal wild als ze ziet dat de waterstraal eindigt in een blauw ding.  Een klein beetje later mogen we er bij...hebben ze mijn bal toch wel niet in dat water gegooid zeker!

Als ze denken dat ik er daarom zomaar in ga springen...

Ze blijven hier echter maar zagen aan mijn kop en Nena stapt door die schelp alsof het niets is.  Zou ik het dan toch proberen om eens een pootje in dat water te zetten? Zou ik dan eindelijk aan mijn balletje geraken...

Maar jee wat is dat ...nat :-))

Na een tijdje heb ik er toch meer vertrouwen in.  Die schelp en dat water zijn niet zo héél diep...er is nat,natter en natst.  En eigenlijk kan ik niet echt onderdoen voor Nena he, ik ben tenslotte de man in huis.  Ik ben nog niet zo een waterrat als Nena maar ...ik lijk er toch al een beetje op hé, of niet?

Logeetjes...

Vorig weekend kwamen er twee logeetjes bij ons in huis.  Eentje was al wat groter, de ander was nog zo mini mini...
De grootste wou met me spelen dacht ik dus ik liep gezellig met hem mee.  Toen ik hem eindelijk inhaalde sprong ik als een tijger op hem af maar...dat was geen goed idee.  Hij staat nog niet zo stabiel op zijn voeten blijkbaar.  Ventje helemaal in tranen, ikzelf beduusd want ik wou gewoon spelen.  Gelukkig namen mijn baasjes het voor me op.  Ze hadden hem verteld dat hij niet mocht lopen maar deed het toch met de gekende gevolgen. Dus legden ze nog een keer uit dat ik zelf nog een gekke speelse pup ben...ja ik moet toegeven dat ze er met deze beschrijving niet ver naast zitten.
De tweede logé die is nog zo mini mini , hij kan nog helemaal niet stappen.  Nou wou ik zeker zijn dat er niets mis was met zijn pootjes ( oeps excuseer, voetjes) dus heb ik die maar even aan een grondig onderzoek onderworpen...

 Neen neen, ik heb er niet in gebeten...

Al lijkt het wel zo :-)  Gewoon effe goed likken om de bloeddoorstroming op gang te brengen ...ik eet geen mensenvlees.  Het logeetje gaf geen kik...mijn conlusie: die voetjes zijn echt kapot, niet meer te repareren. 

Mijn baasjes haalden dan maar een hele hoop spullen naar boven van toen mijn kids nog klein waren.  Minilogeetje zijn handjes werkten blijkbaar wel nog.  Maar wat maken die dingen een raar geluid zeg.  Echt fascinerend ;-)

Techniek...

...is makkelijk als het wat meewerkt ;-))
Ik wou elke keer komen vertellen wat ik allemaal geleerd had en meemaakte maar op baasje haar computer bleef dat klokje maar draaien en draaien...en ik bleef maar wachten en wachten...om het uiteindelijk op te geven.  Ik dacht dat ze bij blogger iets te vroeg een vakantiegevoel hadden maar blijkbaar lukt het gewoon niet op baasje haar computer.  Nu ik die van Erica heb ingepalmd lukt het wel.
Goed, ik heb veel te vertellen dus ik begin er maar aan:
Mijn groeicurve: die krijg ik helemaal niet uit de knoop en netjes geordend onder elkaar.  Komen we terug bij techniek...ik snap er niets van.  Maar ik vul hem mooi bij de curve.  Dan kunnen jullie zien hoe flink ik wel groei en eet ( en dus bijkom).  De dierenarts schrok zich een bult toen ze mijn vorige gewicht vergeleek met het huidige gewicht.  Maaaaaar ze moet toegeven dat ik er mooi gespierd, gestroomlijnd, hélemaal niet dik, mooi fit,...uitzie (grijns, blink blink!)
De dierenarts: daar moest ik heen omdat ik nog een spuitje moest krijgen.  Deze keer ging Nena niet mee en kon ik haar helemaal voor mij alleen opeisen.  Toen ze haar neus van achter de muur stak ging ik haar enthousiast begroeten.  Ik was zoooo enthousiast dat ik mijn plasje niet kon ophouden maar he, dat is het minste.  Ik denk dat ze dat liever heeft dan dat ik in haar enkels hang toch?? Ze heeft me even helemaal goed bepoteld zodat ik het goed gewoon word dat ze aan me prutst.  En het kon me helemaal niet schelen.  Zelfs die prik deed me niets...daarvoor was het koekje in baasje haar hand veel te lekker ;-))
Ze heeft ook even in mijn muilke moeten kijken.  Ik heb een hoektand die afgebroken is.  Iets te enthousiast geweest toen ik Nena haar lange lijn vasthad.  Nena zette een spurtje in, en ik lostte niet...ik vrees dat daar mijn tandje is in blijven hangen.  Of zou het afgebroken zijn bij het onderzoeken van een of ander steentje...zeer interessant trouwens stenen onderzoeken ;-) Maar de dierenarts vond het niet zo erg, het is ten slotten nog maar een melktandje.
Het enige waar de dierenarts niet over kon zwijgen is mijn gespierde voorhoofd.  Dat vond ze zo raar, die "groefjes" op mijn voorhoofd.  Maar he, als er een snel teefje passeert moet ik toch kunnen knipogen of mijn wenkbrauwen kunenn wiebelen om haar duidelijk te maken dat ze een lekker ding is??  Wel ik oefen nu gewoon al heel vaak zodat ik geen flater sla als ik een teefje tegen kom.  En op de hondenschool keuze genoeg hoor :-)
Benieuwd hoe het gaat op de hondenschool?  Nou...het gaat héél goed dank je wel!  Ik doe het zo goed dat juf M. mij eigenlijk twee weken geleden al zou laten doorschuiven hebben naar de gevorderde pups!!  Maar ik ben nog te jong dus de andere juf wou me nog niet laten gaan. tot vandaag.  Your's truly is vandaag doorgegaan naar de gevorderde pups en oudere hondjes stonden er bij en keken er naar :-)  MAar er hing wel een voorwaarde aan: baasje mocht niet te veel van me gaan eisen, moest me rustig aan alles laten wennen.  Een overtuigende jaja van zijn kant en weg waren we.  Wat heb ik al geleerd op de school: zit, af,sta, volg, let op, overal op en af en over als het niet te hoog is, en vandaag een trap proberen op en af lopen.  Het lukt allemaal wel, een lekker snoepje is natuurlijk nog altijd héél welkom als beloning en als stimulans ;-)) alleen die trap.  Er op, dat ging na veel aanmoedigen nog maar naar beneden...mij niet gezien.  Ik heb me lekker naar beneden laten dragen.  En dan moet je weten dat ik 's morgens nog onder mijn vijs kreeg van baasje omdat ik haar op de trap wou gaan begroeten toen ze wakker werd.  Eerst een neen, poten op de grond en op de hondenschool moest ik er wel op... tja mensen he.
Ik heb eindelijk ook het commando "EET MAAR" onder de knie.  Baasjes zijn het slim gaan spelen.  Ik moest elke keer zitten en dan zette ze mijn pot met eten ACHTER hun benen neer.  Geen mogelijkheid meer om snel snel met mijn snuit in mijn pot te gaan duiken, ze waren razendsnel bij mij om me terug in een zit te zetten.  Dan stapten ze achteruit tot ze boven de pot stonden.  Als ik flink bleef zitten stapten ze nog wat achteruit zodat de pot voor hun benen stonden.  En als ik dan nog altijd flink zat en hun even aankeek kreeg ik EINDELIJK de toestemming om mijn eigen eten op te gaan eten.  Wat eeng edoe zeg, hoeft voor mij helemaal niet maar kijk, heel lang heb ik het hun niet laten volhouden.  Ik had de boodschap snel genoeg door.  Gewoon zitten en hun blijven aankijken.  Zo kreeg ik het snelst van al mijn eten dus nu doe ik dat maar.  Maar dat is blijkbaar niet genoeg voor mijn baasje.  Nu begint ze soms te knielen bij mijn pot en laat ze me komen terwijl haar hand nog in mijn pot hangt.  De eerste keer heb ik toch maar even goed met mijn snuit geduwd om te zien of ze niets stiekem achter haar hand verborg.  Maar dat doet ze dus niet.  Wat dat hand daar dan doet...het is een raadsel maar als zij zich daar goed bij voelt.  Dan doet ze maar.
Ik kreeg trouwens vorige week ook een lekkere droge paardepees om op te knagen.  Lekker hoor, alleen nog iets te moeilijk voor mij om te verteren... dat krijg ik dus niet te vaak hoorde ik zeggen.  Dju dju toch.
Verder is het hier vrij rustig...tot Babs op bezoek komt ;-))  Ze kwam dinsdag samen met haar drie baasjes bij ons thuis spelen.  Maar hoe goe dik ook mijn best deed: ze zag me niet staan :-( Ze had alleen maar oog voor Nena.  Dus begon ik zo luid als ik kon te blaffen maar volgens mij zat die met een ganse tros bananen in haar oren.  Die hoorde me niet, ze zag me niet dus ik ging regelmatig even in haar staart hangen of in haar nek.  Dan kreeg ik een snauw...  Weet je wanneer ze oog voor me had?  toen ik met een speeltje in mijn muil liep.  DAN had ze aandacht voor me, allé voor mijn speeltje.  Maar ik heb me niet laten doen hoor, ik heb zo hard ik kon terug getrokken.  Baasje vreesde dat er nog tanden gingen sneuvelen :-))
Toen mijn baasjes dan bij Babs thuis gingen spelen konden ik en Nena niet mee.  De eerste keer dat ik en Nena een ganse dag alleen thuis zijn gebleven.  Ik heb even gekeken of ik geen tekening kon maken voor als de baasjes thuis kwamen maar Ik vond de kleuren toch maar niets.  Ik heb de potloodjes dus maar opgegeten zodat ze niet moesten zien wat ik van plan was.  Alleen verraadden mijn gekleurde drolletjes dus dat ik de potloden had binnengesmikkeld.  Maar verder ben ik héél braaf geweest.  Niets gemarteld of bijgewerkt.  Alleen mijn plasjes en drolletje kon ik niet inhouden.  Mijn blaas moet echt nog een beetje groeien om dat allemaal zo lang op te houden.   Maar daar was baasje niet kwaad over.  Alleen had ze niet verwacht dat het zoveel ging zijn.  Hahaha, nu ziet ze dat dat allemaal goed werkt he :-)
Oh en weet je wat er nog leuk is: als ik nu in de auto zit kan ik eindelijk al door het raam kijken achteraan zonder dat ik op mijn achterpootjes moet staan.  Goed hé!!  Ik word echt groter. 
Tot de volgende!!!

Geen zin...

Ok, ik had beloofd eerst wat te slapen en dan een mooie foto van mij te laten maken... Maar ik had geen zin.

We zijn speciaal naar het park gegaan, baasje hoopte dat ik wat gek zou doen, en dan als ik uitgeraasd was wel even mooi zou poseren...

Nou was ik eerst reuze enthousiast voor haar fototoestel dus als ik zag dat ze zich klaar maakte liep ik elke keer zo snel als ik kon naar haar toe.  Maar dat was niet de bedoeling.  Na ee tijdje was de lol er af en heb ik me maar op de geurtjes in het gras gefocust. Vanuit mijn ooghoeken hield ik haar natuurlijk wel in de gaten.

Met alle goede bedoelingen dan toch nog maar eens naar haar toe gelopen...Bukken deed ze niet want ik zat anders met mijn neus tegen haar lens.

Maar ik zie er niet op mijn best uit zo :-{...  En Nena?  Die poseerde als een echte ster...stoefkont!  Zo mooi als zij op de foto staat...zo mooi ben ik in het echt ( echt waar).

Volgende keer misschien, nu eerst gewoon lekker spelen met die stoefkont en onze baasjes maar laten klooien met onze riemen die vollop in de knoop geraken.

Hier...

Hier ben ik terug.  Veel te lang weggebleven maar dat is echt niet mijn schuld :-)  Baasje heeft het de laatste tijd zoooooo druk gehad, en omdat ik echt nog te klein ben om met mijn pootjes aan de toetsen te komen heb ik haar dus nog steeds nodig om alles te komen typen voor mij.  Maar kijk, het wordt terug iets rustiger dus kan ik eindelijk komen vertellen wat ik al allemaal heb meegemaakt de laatste tijd.
Ik heb al heel wat ontdekt de latste tijd.  Zo heb ik ondervonden dat kangen aan de salontafel heel leuk is maar dat mijn baasje daar niet zo blij mee is.  Stiekem dan maar begonnen aan de zetel en dat mag blijkbaar ook niet.  Nog een verboden zaak is behangpapier van de muur aftrekken... dus dan lik ik de muur maar gewoon lekker lang.  Het kleurke is echt niet mijn ding.
Ik heb ook kennis gemaakt met een vlieg.  Die probeerde ik te hypnotiseren zodat ze deed wat ik  wou maar dat lukte niet, ze vloog gewoon weg.  De poezen...ja die beginnen me ook minder leuk te vinden.  Ik voel me hier nu al helemaal thuis dus dacht, laat ik eens beter kennis maken met hun.  Nou moe, ik ben blijkbaar te wild en krijg een luide miauw of een nagel in mijn neus...zal ik nog eens moeite doen om elkaar beter te leren kennen.  Ik stort me dan maar helemaal op Nena.  Ik vlieg er boven op, beland er onder, hang in haar staart (en word iets te snel meegesleept ::-)  helemaal lachen.  Gisteren werd ze zo gek van mijn gespring dat ze zelf als een razende rondjes ging rennen.  Baasje lachte zich een kriek! Ik merk wel dat ik het nog iets langer volhoud dan haar...en dan grijpt baasje in.  Vlieg ik op mijn kussen om wat te rusten maar als ikd aar geenzin in heb ga ik gewoon wat met zijn voeten spelen.  Papiertje zoeken, tafeltje knagen, even plasje leggen binnen...  Nou niet denken dat ik nog eenbaby ben die zomaar alles laat lopen.  Maar vaak kan ik het toch niet houden en ja wat komen moet dat komt dan natuurlijk.  Maar even vaak doe ik buiten mijn plasje hoor. 
We gaan natuulijk ook nog steeds verder naar de hondenschool waar iedereen versteld blijft staan voor mijn aandacht voor mijn baas ( en nu lees je voor de aandacht voor het vlees dat hij bij heeft ;-))  Super veel heb ik daar nog niet geleerd want die ene juf...ken blijkbaar niet zo veel verschillende oefeningen.  Gelukkig hebben we ook al eens een andere juf gekregen waar we wel hard geoefend hebben.  Daar heb ik eindelijk de "AF" onder de knie gekregen en we leerden ook de "VOET".  En die oefenen we nu dus thuis rustig in met lekker veel snoepjes!!  Baasje is ondertussen ook een "VOOR" beginnen oefenen.  En ze is supertrots dat ik al zo mooi dicht tegen haar aan kom zitten.  Mar voor neits gaat de zon op.  Er moet natuurlijk wel een snoepje in haar handen zitten.
Ik rij ook al lekker mee met Nena in de koffer.  Flink hé!  En dan zorgen dat ik een speelgoedje me heb of ik verbouw de koffer even met mijn tandjes...( ik weet van niets ;-) Mijn baasje zet mij er wel nog steeds in.  Ik probeer wel steeds om er zelf in te geraken maar ik kom nog maar met mijn pootjes net tot op de rand...zal niet zolang meer duren hoor en danspring ik Nena achterna.
Zo zijn we ook eens een dag samen met Nena terug naar het hondenplein gegaan waar we gingen met Babs.  Als we daar uitgerausd waren verder naar een park waar we toevallig nog een losloopplein vonden.  En dan nog even uitwaaien in een bos... Daar heeft baajse mij even van de lijn afgehaald...ik gewoon lekker mijn neus achterna tot baasje 2-3-4 keer riep.  Blijkbaar moet dat na 1 keer roepen al maar er waren te veel konijnesporen te volgen.  Selectief doof zijn is best handig op zo een moment ;-)
Verder...de gewone dagelijkse dingen.  Eten, spelen, slapen, ondeugend zijn, pakketje droppen en gewoon lekker verder groeien.
Nu eerst even slapen en strakjes als ik wakker ben vraag ik of baasje even een mooie foto maakt.  Dan zien jullie hoe snel het allemaal gaat.  Ik begin trouwens mijn babydons kwijt te geraken!!  Gelukkig komt er ander sterk haar in de plaats.  Ik zou me doodschamen mocht ik hier binnen dit en een paar weekjes in mijn nakie lopen!!!

Opnieuw bezoek...

Woensdag kwam er opnieuw bezoek. Nena ging terug te keer met haar zware blaf toen er op de deur werd geklopt.  Wat is dat toch met die meid.  Want toen de deur open ging kwam er gewoon een mevrouw binnen.  Niets erg toch, gewoon rond de benen gaan wandelen en dan krijg je streeltjes.  Ja die mevrouw leek me heel leuk dus sprong ik zo vaak mogelijk op toen ze in de zetel zat.  Maar dat mag blijkbaar niet van mijn baasjes.  Kreeg constant een "NEER" op mijn donder...
En vandaag opnieuw eens tapje verder met het eten.  Tot nu toe hadden mijn baasjes steeds mijn botten tot moes geslaan maar vandaag mocht ik even proberen om ze zelf te kraken.  Veel zin had ik daar niet in.  Ik slikte ze liever gewoon in als een spagettisliertje.  Maar dat lukte niet want baasje had ze stevig vast...tegen mijn zin dus maar even snel snel kraken en dan...slurp...en klaar is kees ( allé klaar is Gizmo dan ;-)

Hondendagje...

Dinsdag hebben mijn baasje en haar zus gezorgd voor een heus hondendagje. We zijn eerst met ons drietjes (Babs, Nena en ik) naar een losloopweide gegaan. Maar daar kreeg ik echt een "kalimero-gevoel".  Zo van jij bent groot en ik ben klein en dat vind ik niet eerlijk :-(
Ze liepen elke keer met hun tweetjes volle gas ergens heen en ik er natuurlijk achteraan.  Maar elke keer toen ik hun had ingehaald draaiden ze zich om en spurtten de andere kant uit.  Pfff dat heb ik dan maar snel opgegeven en ben mijn eigen weg gegaan.  Wat takjes kapot geknabbeld en hé..daar lag zomaar een tennisballetje dat in een reep gescheurd was.  Nou daar kon ik nog wel wat aan verbeteren dus ik heb dat dan maar lekker verder verscheurd.
Daarna zijn we even bij Babs thuis gaan uitrusten.  Maar toch eerst maar even de boel gaan verkennen.  Tuurlijk weer hetzelfde verhaal van twee grote loeders die me steeds achter lieten...wacht maar als ik wat groter ben!  Maar ik heb me perfect geamuseerd hoor.  Wat gras uitgetrokken ( blink blink) flessen molesteren en af en toe toch even met Babs spelen omdat Nena het opgaf.
Na mijn eten en mijn middagdutje zijn we dan nog naar een park gegaan.  Nu dacht mijn zus haar baas dat ik het niet zou uithouden en dat ik in een buggy zou gezet worden maar...mij niet gezien hoor.  Ik ben echt wel een stoere vent en geen klein meisje.  Ik ben gewoon lekker meegegaan op de wandelingen samen met Babs en Nena.  Mijn baasje liet op een bepaald moment zelfs mijn riem los zodat ik toch wat sneller kon lopen dan zij kon stappen.  Ik wou echt niet onderdoen voor Babs of Nena.  Alleen had dat één nadeeltje.  Babs vond mijn riem zo leuk dat ze dacht:" Laat ik Gizmo eens uitlaten."  Waardoor ik dus zomaar even vooruit getrokken terwijl mijn pootjes niet konden volgen.  Lachen dat mijn baasje deed ( hmmm wacht maar als ik groter ben!)
Helaas pindakaas werd het toen wel tijd om mijn baas te gaan halen op zijn werk. En raad eens...jaja ik rijd net als Nena al mee in de koffer!  Zondag hebben we dat voor de eerste keer geoefend in een klein ritje.  Het was even wennen maar dat NEna naast me zit helpt natuurlijk wel.  En dan deze morgen was het de eerste lange rit achteraan.  Toen had ik nog alle energie om deugniet te zijn en bvb onze leibanden wat te beknagen.  Maar toen we baasje van het werk gingen halen heb ik me gewoon neergelegd en geslapen.  Nu nog wat groeien zodat ik er zelf in en uit kan springen zoals Nena. 
Klein zijn...het is me wat.

Shoppen...

Maandag ben ik samen met mijn baasje gaan "shoppen".  Er waren konijnekoppen en -ribben besteld en die gingen we samen ophalen op de markt.  Ik ben in vol ornaat aan de wandeling begonnen maar eens we er bijna waren merkte baasje dat mijn kaars toch begon te doven.  Ze heeft me dan opgepakt en zo gingen we verder.  Toen we er waren wou ik wel niet dat iemand zag dat ik eigenlijk niet meer kon dus heb ik baasje door veel gespartel laten weten dat ik liever lekker stoer met mijn pootjes op de grond stond ;-)  Alles wat ik toen tegen kwam op mijn hoogte vond ik zoooo interessant dat ik er even vriendelijk goeie dag tegen ging zeggen.  De wieltjes van karretjes, fietspedalen ( ook al stond er nog een voet op) benen, schoenen met en zonder veters, tot...mijn neus in de gaten kreeg dat hier ergens in de buurt lekker vlees lag.  Ik ben dus lekker mijn neus achterna gegaan toen en dat ging goed tot mijn baasje de andere kant op wou.  Omdat we het niet eens werden heeft ze maar terug opgenomen en eigenlijk was dat niet zo een slecht idee.  Ik kon nog beter lekkere geurtjes ruiken.  Toen baasje de nijnenspulletjes wou betalen moest ik even wachten op de grond en dat vond ik niet zo leuk.  Ik trok dus maar wat aan de lijn zodat ze wist dat we zo snel mogelijk terug verder moesten en ik mocht gelukkig weer op de arm ;-) Die kazen en vleesjes zagen er echt heerlijk uit.  Dan maar terug richting huis en eens ik thuis kwam plasje in de tuin en dan...gewoon neergeplofd in een mand.
Er is maar één ding spijtig ...die nijnenspulletjes zijn niet voor mij maar voor Nena :-((

En terug...

Zondag vandaag dus terug naar de hondenschool.  Ik ben er klaar voor end at zal baasje gewetenhebben want ik knabbel zowat aan alles wat ik maar te pakken krijg in de auto.  Zijn vest, zijn neus, zijn vingers,... :-))
Al mijn klasgenootjes zijn er ook terug allemaal maar daar trek ik mij niet te veel van aan.  Ik hebondertussen wel al door dat het eigenlijk baasje is die ik in de gaten moet houden om vlees te krijgen. Dus op elke mogelijk moment zet ik me neer en kijk ik hem zo lief mogelijk aan ( en dat werkt echt hé grijns grijns)
Als we dan als groep dicht bij elkaar moeten gaan staan ga ik gewoon door met mijn charme-offensief.  Wat er voor zorgt dat verschillende baasjes gewoon vol lof over me praten ( blink blink)
Wat ik allemaal geleerd heb? Ergens door lopen...

Doe ik niet altijd even vlot maar vlees is een goede reden om er toch in beide richtingen door te gaan ;-) Als het mijn beurt is moet ik ook even aan een lange lijn.  Vind ik helemaal niet tof dat die juf zo aan mijn riem bezig is en als baasje roept dan spurt ik natuurlijk zo snel als ik kan naar hem toe...

Deze juf vind het blijkbaar ook héél belangrijk dat we mooi leren wandelen...

En plots komt Tritia op het veld.  Die moet aan iedereen een snoepje komen geven en gelukkig ook aan mij :-) 

Even later moeten we ook even van baasje wisselen.  Ik heb dan maar geprobeerd of haar lief aankijken ook helpt om een snoepje te krijgen...en ja hoor.  Wat is dit leuk hier joh, iedereen heeft snoepjes bij :-)) Nu moet ik wel toegeven dat dit baasje een boon voor me heeft.  Maar zeg nu zelf , wie kan dit prachtig snoetje nu weerstaan...

Bezoek...

Ik lig nog lekker te snurken als iedereen hier in actie schiet.  Nena moet in een "DEUR" dicht bij het baasje, de kids zijn helemaal happy en ik...word met een slaperige kop buiten gezet in de tuin.  Even een "pieske" doen zegt baasje en plots hoor ik Nena grommen en blaffen.  Als ik binnen gewandeld kom zie ik een hele hoop mensen binnen in de living staan. Ik ga gewoon lekker wat streelkes gaan ontvangen van de nieuwe kids die op bezoek komen en plots  "Hoe, van waar komt die nu??" en mijn baasjes beginnen te lachen.  Baasje haar zus schrikt dus blijkbaar dat ik haar voorbij loop.  Surprise!! It's me, Gizmo en ik woon hier nu :-))  Er komt nog een andere kind bij en ook van hem krijg ik gelukkig heel wat streelkes.  En over 1 ding zijn ze het eens: ik ben een mooie pup ( hoe kan het ook anders dan dat ze dit zeggen ;-)
Wat later kwam voor mij echter de surpise want er ontbrak blijkbaar nog iemand van het gezin...even later komt er een labrador binnengestorm met achter haar aan ( en plat op zijn buik op de grond) het baasje.  Nou Nena was daar niet zo blij mee.  Als ik het goed snap kennen ze elkaar wel maar is het al lang geleden dat ze elkaar zagen...goe dik zal dan maar eens het goede voorbeeld tonen.  Mijn neus in haar poepie en tussen haar poten ( en omgekeerd maar dat geeft niet) wat snuffelen en een luide begroeting.  Zo ziet Nena dat ze mij niet hoeft te beschermen maa rik mijn mannetje wel sta.  Daarna moet ik even opzij zodat NEna en de labby die Babs noemt terug kennis kunnen maken. Dat duurt gelukkig niet te lang en even later kunnen we met z'n drieën spelen.  Hoewel...ik loop er soms wel bij als het derde wiel aan de wagen ( letterlijk en figuurlijk) Die twee hun poten zijn langer dus die gaan iets sneller :-}  Maar ik laat me niet kennen, sjok er achter en smijt me er steeds tussen.  En als Nena even geen zin meer heeft gaan we met z'n tweeën aan de slag.  Als ze niet kijkt trek ik haar aandacht wel door wat in haar bil te happen , wat aan haar haar te trekken of mijn neus tussen haar achterste poten te steken.  En als ik haar even niet in de gaten heb trekt zij mijn aandacht wel.  Baasje lacht als ze ziet hoe we samen aan een touw aan het trekken zijn maar nog meer als ze ziet hoe Babs even met haar muil  en dus het touw schud ...en dan ziet hoe ik meegeschud word :-))  En andere speeltjes vinden we allebei even interessant...

Af en toe moet ik wel even opgeven, dan word ik echt moe en ga ik even een dutje doen.  Maar niet te lang natuurlijk, ik wil er zoveel mogelijk van genieten nu er nog een ander speelkameraadje is.
De rest van het bezoek?  Die vonden het natuurlijk wel leuk om terug eens met een pup te spelen. En dat vond ik natuurlijk super al die aandacht ;-)
Na hun bezoek nog lekker mijn buikje vullen en dan...slapen!
Ik had trouwens nog niet verteld dat mijn baasjes sinds gisteravond terug samen in bed slapen en wij woefen hier nu helemaal alleen liggen beneden. En dat allemaal zonder een piepje van mij. Goed he!

Effe...

Effe updaten want het is best lang geleden dat ik nog ben komen vertellen hoe het allemaal ging hé.  En er is één en ander gebeurt hoor!
Waar beginnen?  Oh ja, dinsdag ben ik voor de eerste keer een paar uurtjes alleen moeten thuis blijven samen met Nena, Bono en de poezen.  Baasje Tritia moest op onderzoek in het ziekenhuis dus kreeg ik mijn vuurdoop.  Nou, ik heb hem met glans doorstaan.  Niets kapot gebeten wat baasje kon zien ( ;-) ) alleen hier en daar een plasje maar dat vond baasje Erica niet erg.  Zij kwam na 4 uurtjes terug van school en die snapt ook wel dat ik nog maar een klein blaasje heb. Toen haar boterhammen op waren is ze terug vertrokken en een beetje later waren de andere baasjes al terug.   Baasje Danny had voor de rest van de dag vrij dus leek het de ideale moment om nog iets nieuws te proberen.  Baasje Veerle nam Nena mee met de auto om Tritia van school te halen en ik...ik mocht meewandelen om Robbe van school te halen.  Mijn eerste grote wandeling op straat.  Ik heb héél flink gewandeld zei baasje maar na een tijdje werden mijn pootjes toch wel wat moe dus heeft hij mij verder gedragen, lief he.  Aan school werd ik terug op de grond gezet en daar kon ik kennis maken met een ander hondje.  Leuk maar nog leuker was het toen ik baasje Robbe terug zag.  Ik zat dan wel al terug op de arm van baasje want baasje Veerle had hem de les gespeld :-) ik mocht NIET onder de voet gelopen worden door kindjes of "overvallen" worden door hun.  Die gekke baas.  Denkt dat ik mijn mannetje nog niet kan staan :-p
's avonds zijn we dan ook opnieuw naar de dierenarts gegaan.  Deze keer ging Nena mee en man wat maakte die van haar oren zeg odmat er nog mensen in de wachtzaal zaten.  En terwijl zij samen met haar baasje echt binnen huppelden in vijfde versnelling wandelde ik volledig cool en onder controle ook maar naar binnen.  Ik was eerst aan de beurt.  Geen probleem, gewoon lekker op de tafel gaan zitten en dat er een naald in mijn bil gestoken werd heb ik niet gemerkt.  Dat er een vleesje voor mijn bekkie werd gehouden had daar natuurlijk wel iets mee te maken :-)  Verder werd ik natuuuuurlijk helemaal goed gekeurd ;-)  De weegschaal?  Die stond op 7,150 dus ik ben wel terug wat bijgekomen ook al lijk ik niet gegroeid ( ik wil gewoon niet dat ze me meten ;-)  En toen Nena aan de beurt was was ik best wel benieuwd wat ze bij haar allemaal gingen doen.  Zij kreeg geen prik in de bil ( pfff) alleen haar poten moest ze laten zien.  De dierenarts was daar niet zo blij mee en wou iets bekijken door een machine.  Dat ik nu nog zo klein ben he, ik wou ook best eens kijken.  Mooi op mijn kont zitten hielp niet om even te mogen loeren door die kijkertjes :-{.  In april moet - mag ik terug gaan...benieuwd wat ze dan allemaal gaan doen.
De dagen daarna was baasje Veerle druk in de weer met poetsen.  Nou ik dacht, laat ik haar wat helpen :-))  Als die stofzuiger uit de kast werd gehaald zag ik dat best wel zitten.  Even met de pootjes er op en ik wou die slang wel meenemen.   Alleen was baasje niet akkoord.  Goed dan nam ik de kabel wel, maar dat was ook niet goed.  Ik dacht dat ze dan toch liever de darm had?  Ook niet...dan toch beter de kabel.  Ook niet...Ok dan probeer ik in de zetel te gaan staan nu de kussens er uit zijn en dan klop ik die wel wat op met mijn pootjes.  Maar dat hoefde ook niet van baasje.  Ik kreeg steeds een "NEER" op mijn kop.  Nou zeg, ik heb het dan maar opgegeven.  Dan poetst ze maar helemaal alleen pfff.
Zaterdag wou ik ook terug helpen want ik zag dat ze de slingers wilden gaan ophangen.  Dat stukje voor mijn neus wou ik dan al vastnemen en even in de plooi trekken...mocht ook niet.  Wat kunnen ze moeilijk doen die mensen!  Dan ging ik maar gewoon met Nena spelen maar dan hoorde ik ze constant zeggen dat ik beter wat zou slapen.  Blijkbaar kwam er bezoek die middag en daar zou ik al mijn energie voor nodig hebben...

Hondenschool

Deze morgen had Nena door dat er iets stond te gebeuren.  Ze bleef maar heen en weer lopen maar dat vond ik niet erg...ik liet me meeslepen door in haar staart te gaan hangen.  Wat me wel stoorde was dat er geen eten kwam.
En ja hoor: riempje aan en weg waren we.  Nena had gehoopt dat ik bij haar in de koffer ging zitten maar ik mocht lekker op schoot bij de baas.  Nou...lekker? Eigenlijk vond ik het niet zo leuk in de auto en dat heb ik dan ook duidelijk gemaakt door mijn liefste puppygezichtje op te zetten en zachtjes te janken.  Maar mijn baasjes zijn echt volhouders want ze bleven gewoon verder rijden :-(.  Als we eindelijk stoppen zie ik een groot plein en een hond die me aan het schrikken bracht.  Moest die echt zo onnozel doen?  De meneer waar baasje me mee naar toe nam heeft trouwens ook zo een machien dat dat piepertje in mijn nek kan aansteken.  Gelukkig maar dat dat piepertje er zit , anders mocht ik niet meedoen en was ik dat hele eind voor niets gereden.  Even later zie ik steeds meer en meer honden tevoorschijn komen.  En mijn baasje Veerle blijft maar hameren dat ik niet te dicht moet gaan met baasje.  Ik begrijp het niet...ze zien er lief uit maar misschien zijn het eigenlijk wel verschrikkelijke monsters?
We gaan allemaal samen het plein op en zo voorbeeldig als ik ben volg ik mijn baasje.  Even goeiedag zeggen bij de buurhond ( ik ben nu eenmaal een beleefd hondje) en dan maar volop mijn baasje in de gaten houden.  En kijk, het loont want hij heeft héérlijke vleesjes bij zich.  Als ik naar hem kijk dan krijg ik er zo eentje...dat wordt leuk hier ;-)

Ik hoef niet alleen te kijken naar mijn baasje om een vleesje te krijgen.  Op mijn poep gaan zitten, met mijn buik in het gras gaan liggen ( nou mij niet gezien ik verdien mijn vleesje wel op een andere manier) mooi meewandelen met baasje...allemaal mogelijkheden om een vleesje te verdienen.  En met een lege maag zijn die méér dan welkom ( en met een volle ook hoor ;-)
Tussen de oefeningen door maak ik ook kennis met de tweede jongste van de groep ( ik ben de jongste).  Een Belgische herder. 

Hij is wel lief  maar hij kan best wel wat opdringerig zijn dus ga ik maar even in achteruit...

En als hij het dan nog niet snapt...maar even onbeleefd zijn en duidelijk maken dat ik het goed vind voor vandaag.

Ik word even meegenomen door de meester en ver weg gezet van mijn baasje. Bedoeling is dat ik vlug naar mijn baasje terug ren omdat hij mij roept.  Mmjja...misschien maar toch maar even dat takje menemen, dat blaadje onderzoeken en al die hondjes daar goeiedag zwaaien met mijn staart.  Maar dan toch maar naar baasje heen, misschien komt er dan ...een vleesje ;-)
Daarna nog even oefenen met meester Bert ( die wil mijn tandjes zien en verwent me daarna met een dikke streel over mijn rug) en dan is mijn pijp echt uit . 

 Als we aan de auto komen kan ik geen phoehp meer zeggen en mijn ogen vallen gewoon dicht.  Zal me worst wezen dat we gaan rijden.

Precies één week...

Precies één week woon ik hier nu.  En ik moet zeggen dat het me héél goed bevalt.  Heel lekker eten en dat drie keer per dag, 4 slaapplaatsen inclusief een levende warmwaterkruik Bono genaamd, een speelkameraadje die zich laat beetnemen als ik begin te piepen ( grijns grijns) maar ook klaar staat om deugenieterij uit te steken ( en ik blijf grijnzen ;-) ). 
De baasjes...hmm ze kunnen best lief zijn maar ze zijn ook zoooo streng.  Ik ben er al achter dat knagen niet mag, maar ik verkies om dat regelmatig nog eens te vergeten.  Plassen en poepie laten...willen ze liever buiten maar mijn buikje houdt dat nog niet zo goed vol.  Als mijn baasjes snel genoeg zijn ben ik dat ook dus het hangt volledig van hun af ;-)  Tegenspreken wordt ook niet geduld maar ik wil helemaal niet tegenspreken...ik wil hun gewoon iets "verduidelijken" :-)  moesten ze mijn nu ook nog eens laten uitpraten...
En dan die lekkere snoepjes...ok, ik moet er wel voor werken maar dat doe ik met veel plezier.  Wat hebben ze me tot nu toe al proberen aanleren.  Mijn naam ( Ok die heb ik al door), ze hebben ook graag dat ik op mijn poep ga zitten in alle mogelijke situaties zoals gewoon bij hun zitten, mooi tussen hun benen, als mijn eetpot voor mijn neus gezet wordt ( id eis écht nog moeilijk!) en als de voordeur open gaat zien ze mijn poep ook graag op de grond.  Ik mag blijkbaar ook  niet met mijn pootjes op de zetel en dan hoor ik steeds "neer". Oh en degene die ik al het vaakst van al heb gehoord: "FOEI" maar die vind ik niet leuk.  Ben ik net geconcentreerd bezig met iets zoals knagen aan de salontafel of knagen aan de muur of mand en dan moet ik stoppen.  Flauw, heel flauw niet waar?
Maar ik ben er nog niet.  Blijkbaar gaan ze met mij naar iets dat een hondenschool noemt.  Ik ben benieuwd wat ik me daar bij moet voorstellen.  Hopelijk krijg ik zo geen zware tas op mijn rug als mijn kinderbaasjes.  Ik word gewoon verpletterd onder dat gewicht!

Wat een verschrikkelijke beesten...

Net zoals gisteren mogen Nena en ikzelf mee naar buiten als Tritia gaat wachten op haar schoolbus.  Omdat we toch nog even moeten wachten gaan we alvast even naar het graspleintje hier recht over de deur.  Gezellig, wat snuffelen, takje eten, bladje opsnuiven ;-)  Als de bus er aan komt gaan we snel terug naar onze voordeur alleen had ik nooit verwacht dat er mensen zijn die gaten in de grond zouden achterlaten!!  Een rioolputteke noemt baasje het, levensgevaarlijk noem ik het zelf. Ik smakte met mijn snuit tegen de grond omdat mijn poten tussen die tralieskes zakten.  Als Tritia weg is met de bus wil baasje nog graag even oefenen op wandelen aan de lijn.  Iets waar ik niet zo enthousiast over ben maar ik doe mijn uiterste best.  Even een paar huisjes verder wandelen, Nena aan de ene kant, ikzelf aan de andere kant.  Gaat goed tot ik takjes en blaadjes zie liggen en Nena een poes opmerkt tussen de struiken.  Hahaha, lachen joh als je ziet hoe baasje zich in bochten wringt om ons terug op onze plaatsen te krijgen.  Maar als we eindelijk terug aan onze kant staan wandelen we best wel mooi terug tot aan de voordeur.
En er wordt nog veel meer geoefend hoor ondertussen vandaag.  Mijn naam moet ik echt goed kennen dus daar verdien ik koekjes als baasje mijn naam roept en ik haar aandacht geef.  Super leuke oefening ;-)  Zelfs buiten op de stoep gaat dit héél goed.  Wie vind dat blaadje nu interessanter dan zo een lekker koekje.  Ook al wou baasje maar een keer proberen, ik heb haar toch verbaasd omdat ik het zo goed deed.
Als baasje de voordeur open doet mag ik niet zomaar mijn neus naar buiten steken.  Ze duwt mijn poep op de grond en zegt constant "ZIT".  Pfff ik zal het mezelf dan maar makkelijk maken en inderdaad blijven zitten zeker?
En ik ben zelfs voor de eerste keer ook alleen thuis gebleven ZONDER Nena.  Ok, ik was best moe en wou wel wat slapen maar ik was toch net op tijd om baasje, Tritia en Nena samen door de deur te zien verdwijnen.  Ik heb me er maar niet aan gestoord en ben verder gaan slapen. Flink hé.

Maar het was niet allemaal zo super hoor vandaag. Dan gaat een hond eens gehoorzaam naar buiten in de tuin, lekker wat rondneuzen tot ik plots iets boven mij hoor.  Even op mijn poepke gaan zitten om alles goed te observeren.  Het vliegt, maakt ongelofelijk veel lawaai en ziet er verschrikkelijk lelijk uit.  Het is zooo erg dat ik me helemaal niet meer op mijn gemak voel en met een klein hartje maar snel naar de achterdeur ren.  Gelukkig heeft baasje het gezien en kan ik in één stuk door lopen naar binnen.  Gered van die afgrijselijke dingen die baasje meeuwen noemt.  Nou ik hoop dat ik ze nooit meer hoef te zien.

De nachten...

De nachten doen me niet veel meer.  20.00 uur 's avonds is het bedtijd en dan vallen mijn ogen echt gewoon dicht.  Nog even naar buiten als mijn baasje naar boven gaat slapen en dan een paar uurtjes later gewoon even gaan wandelen om hier of daar even te plassen.  Hé, ik heb nog maar een klein blaasje he ;-)  Baasje Veerle slaapt wel beneden maar die hoort me gelukkig niet rondlopen anders neemt ze me mee naar buiten.  Echt koud joh!
En tussendoor gewoon even van plaats verwisselen.  Eerst bij Bono, dan even alleen, dan terug bij baasje en Nena gaan liggen en terug naar mijn plaatsje aan de stoof.

Gelijkenissen...

Toen we eerder deze week bij de dierenarts waren vertelde mijn baasje waar mijn naam eigenlijk vandaan komt.  Blijkbaar is Gizmo de naam van een heel lief pluizig bolletje uit een film die de Gremlins noemt.  Nou ik kan me hier helemaal in vinden.  Ik ben lief, heb een hele zachte pluizige vacht, lieve oogjes...  Ik weet niet of dat pluizebolleke ook zo onder de sloef lag...

Maar ik weet wel dat er eigenlijk een monster in schuilt als je het verkeerd behandelt.  Toch een paar gelijkenissen vind je niet...

Yammie...

Ze kunnen mij echt niet beetnemen.  Zodra ze ook maar één deeltje van mijn eten nemen gaat mijn neus resoluut de lucht in en blijf ik hun achtervolgen.  Geen haar op mijn lijveke dat er aan denkt dat ze mijn pot aan Bono of Nena zouden geven.  Er liggen elke keer zoveel lekkere dingen in en die hou ik echt voor mij alleen.  Nu ruiken die potten van Bono en Nena ook niet slecht maar ik heb nog geen kans gekregen om daar eens in te gaan kijken.  Veels te druk met het afwassen van mijn pot ;-)

Voor de zekerheid toch maar even de poten in de pot zodfat ik overal goed bij kan ;-)

Gelukkig weten mijn baasjes wat lekker is.  Kip, rund, kalf, beetje paard,...  Alleen spijtig dat ze mijn kippenekken en eendenekken nog plat slaan. Ik ben echt geen baby meer en ik wil er best aan gaan knagen. Maar baasje zegt dat mijn buik dat nog even niet aan kan dus helpt ze nog even door ze helemaal tot moes te meppen. Strakjes toch maar even een one-to-one gesprekje hebben met mijn buikje. 

Niets bijzonders...

Niets bijzonders te vermelden over een nieuwe nacht.  Ik val nog steeds lekker in slaap bij Bono op de mat, ga nog even buiten plassen met één oogje open en eentje toe als baasje in bed kruipt en dan gewoon lekker verder slapen.  Het is 4.30 u als ik baasje wakker piep en ik hou deze keer mijn andere oogje open om te zien waar ik plas.  En dan gewoon terug lekker slapen.  Nena profiteerd er meer van dat baasje beneden slaapt dan ik.  Die gaat gewoonr egelmatig eens haar neus in haar gezicht gaan frotten :-) Ikzelf ben een engeltje en leg me neer om te slapen.  Ok, ok misschien toch nog één keer piepen maar als ik mijn baasje hoor roepen: "Gizmo, kom ventje" doe ik al lang de moeite neit meer om naar haar te lopen.  Gewoon mijn ogen dicht doen is de boodschap.

Opgeladen...

Mijn batterijen zijn helemaal opgeladen en dat zal mijn baasje geweten hebben.  Ik heb haar nog nooit zo vaak foei horen zeggen :-))
Foei, niet aan de salontafel knagen.  Foei, niet aan de stoelpoot knagen.  Foei, laat dat steentje los.  Foei, laat Bono met rust ( tegenspreken tegen die oude knar is dus blijbaar iets wat baasje niet flink vind).  Foei, niet in baasjes vingers bijten.  Foei...
En dan ondertussen ook maar héél even laten weten dat ik nog lang niet zindelijk ben.  Als ik gegeten, gespeeld of geslapen heb moet ik standaard even naar buiten.  Maar als ze dachten dat ik daarom dan ook maar automatisch ga plassen...  Ik weet wel andere dingen om mezelf mee bezig te houden buiten.  En als ik dan eindelijk binnen kom... Inderdaad bingo! ;-)  Was geduld geen "schone deugd" :-)
Gelukkig oefenen we ook nog even op het herkennen van mijn naam dus ik krijg ook terug lekkere koekjes.  Voor mij een topdag, voor baasje ietsjes vermoeiender ;-p

Slaaaaaaapen...

Als ik thuis kom van de dierenarts nog vlug even mijn buikje vullen en dan is het voor mij echt gewoon voorbij.  Er is maar één ding dat ik nog wil en dat is slaaaaaaapen.  Geen stoelendans voor mij.  Ik verhuis hoogstens even van de mat bij Bono naar een mand en dat is het.  Om vijf uur even piepen om te plassen, en dan terug slaaaaapen. Mijn batterijen moeten helemaal opgeladen worden.

Kennismaking met...

Een paar bochtjes verder stoppen we gelukkig al met de auto.  Ik wordt op de grond gezet en wandel vol vertrouwen mee een nieuw huisje binnen.  Wat ruikt het hier raar... Plots vraagt er een vrouw waar het beestje is gebleven en als ik van onder de bank tevoorschijn kom zie ik haar ogen open gaan.  Dit had ze blijkbaar niet echt verwacht.  Eerst maar een praatje over Nena en hoe het met haar gaat.  Blijkbaar is Nena hier dus al geweest en al meer dan één keer.  Ok, eindelijk kunnen we verder en ik wandel gewoon een hele rare ruimte binnen.  Maar even op inspectie want die baasjes vna mij zijn toch nog aan het babbelen.  Baasje zet me ook even op een zwart plateauke en ik zie hem kijken naar mijn andere baasje.  Blijkbaar zegt dat ding dat ik 6,250 kilo weeg.  Terwijl de baasjes gisteren maar 5,3 kilo hadden gezien op hun weegschaal.  Blijkbaar ben ik toch ietsjes dikker dan ze dachten.  Hahaha, die blik op hun gezicht!
Tegen de tijd dat ik op een tafel gezet wordt...

 

Juist...zijn mijn ogen al dicht gevallen.  't Was echt al een drukke dag geweest. Maar ik ontkom er niet aan...die vrouw zal echt blijven pruttelen aan mijn lijfje. Ik hoop dat ze een goede reden heeft om me zo te plagen. Voelen aan mijn balletjes, een koud ding op mijn buik, een thermometer in mijn arrière ( hoei! ) frutselen aan mijn oren,...

Héél even krijg ik mijn oogjes spontaan weer open.  Ze houden iets voor mijn neus dat héél lekker ruikt en dat naar me roept: "Gizmo, Gizmo, eet me lekker op."  Zeg nou zelf dat kan ik toch  niet weigeren als het zomaar voor mijn neus komt roepen hé. 

Heel even krijg ik wel een pijnscheut in mijn nek...Zou dat nu van dat koekje zijn ?  En weet je wat ik nog specialer vind... dat ik, sinds ik dat koekje at ook begon te piepen in mijn nek.  Echt waar!  Als er dus nog eens zo een koekje komt roepen daar op die tafel...ik weet niet of ik het nog wel ga opeten.

Nu ik heb me er allemaal niet te veel aan kunnen storen, mijn oogleden werden terug zooooo zwaar.  Ze babbelen er maar op los, ik ga gewoon slapen.  Draag me maar lekker naar huis baasje, 't is goed geweest voor vandaag.

Drukke dag...

Vandaag lijkt iedereen wel te verdwijnen.  Eerst vertrekt mijn baasje met een harde box met een handvat aan.  Ik heb nog geprobeerd om er in te kruipen maar dat mocht niet van baasje.  Stom maar ja, wie ben ik natuurlijk.  Daarna vertrok Erica met een enorme dikke zak op haar rug.  En nog geen 5 minuutjes later waren mijn andere baasje en Robbe weg met een tas...

Als baasje Veerle dan terug is zie ik Tritia zo een zak nemen en ja hoor...zij gaat ook door die deur  maar...  Zij neemt me lekker mee naar buiten.  Nena gaat ook mee maar ik geef haar niet te veel aandacht, veel te veel te snuffelen daar op straat.  Een klein beetje later komt er een enorm lawaaierig ding af, Nena mooi naast baasje en ik op de arm.  En wat raad je! Nu verdwijnt Tritia!!

En nu hoor ik je denken dat het lekker stil wordt in huis... grijns grijns grijns.  Ja ok, eerst even wat slapen maar daarna...



Je ziet het, veel tijd om mijn baasjes te missen heb ik niet.  Veel te druk bezig met spelen met Nena.  Soms eens piepen zodat ze me los laat en dan héél snel mijn tandjes nog even gaan bijslijpen.  Normaal is het wel voor de nagels van de poezen maar het werk heel goed voor het scherper maken van puppytandjes ook ;-)

En na al dat geweld is het toch terug even tijd om wat bij te slapen. 

Prima geregeld toch: een hond om mee te spelen en eentje om bij te slapen ;-)

Maar mijn dag is meer dan alleen maar eten , spelen en slapen hoor...  Baasje wil van mij een slim hondje maken en daarom wil ze met mij elke dag wat oefenen en ze is vandaag al begonnen!  Natuurlijk nog niet te moeilijk. 

's Morgens hebben we geoefend op mijn naam.  Elke keer ze Gizmo zei kreeg ik een heerlijk stukje vlees.  Nou dat had ik snel genoeg door dus ik hield haar héél goed in de gaten.  Wat wel niet zo eerlijk was is dat Bono ook koekjes kreeg zonder dat hij iets hoefde te doen.  Gelukkig moest Nena er wel voor werken anders ging ik in staking!

En dan in de namiddag werd het al iets moeilijker.  Er werden terug koekjes uitgedeeld maar deze keer kreeg ik elke keer een dikke vette FOEI te horen toen ik het wou nemen :-(  Echt elke keer.  En toen ik het dan maar opgaf en mijn kopje de andere richting uit draaide riep ze mijn naam en kreeg ik een EET MAAR .  Gelukkig kreeg ik het koekje dus wel elke keer alleen willen ze dus bij foei dat ik opgeef ??  Hmmm rare mensen. 

Toen iedereen terug thuis was, gingen we dan nog even naar buiten.  Neen neen, niet zomaar gaan wandelen.  Hup de  auto in...

Een nieuwe nacht...

Het wordt terug dodo-tijd dus ik wordt nog even buiten gezet en nadien op mijn dekentje gelegd.  Lekker slapie dapie doen en kijk, deze keer blijft het andere baasje beneden bij me slapen.  als ik bij haar even piep laat ze ook haar hand zakken zodat ik me niet alleen hoef te voelen.  Maar ik voel me niet zo vaak alleen hoor.  Eerst sluip ik bij Bono op de mat en Nena komt gewoon op mijn plaatsje slapen.  Daarna gaat Bono in een mand gaan slapen en heb ik gans de mat voor mij alleen.  Maar als hij kreunend wakker wordt steekt baasje even het licht aan.  Arme opa Bono kan bijna niet meer vooruit.  De wandelingen vandaag hebben ehm de das omgedaan.  Baasje neemt hem dus op en legt hem op de mat vooraan.  Ikzelf verhuis ondertussen terug naast de zetel maar ik moet wel even Nena opzij duwen.  Nu ja, opzij duwen, ik ben eerder degene die onder de zetel schuift met mijn arrière :-p  Maar dat geeft niet, ik lig best op mijn gemak.  Daarna gaat Nena in een mand liggen en ik verhuis terug bij Bono.  Leuk hé , precies een stoeltjesdans alleen dan met meer slaapplaatsjes dan honden.
En ondertussen ben ik zelf ook nog twee keer op de wandel geweest om even wat water te lozen...Moet ook gebeuren en piepen daar heb ik geen zin in.  Veel te moe van die stoeletjesdans.  En als ik de klokradio hoor zingen dan gaat baasje direct met me naar buiten.  Heel snel terug even plassen en dan vlug naar binnen.  Het is ongelofelijk koud met je buik zo dicht tegen de grond hoor.
Tweede nachtje zit er op en ik heb nog steeds mijn nestdoekje niet gebruikt...zo stoer als ik ben.

Een nieuwe dag...

Stilletjes aan wordt iedereen hier in huis wakker.  Ik ben er helemaal klaar voor, een nieuwe dag voor deugenieterij ;-))
Hier wat knagen, daar wat bijten en trekken en ja hoor, ik kan ook best lief spelen.  De baasjes zijn ook blij te zien hoe Nena en ik samen beginnen te spelen.  Het ging gisteren best al goed maar vandaag is Nena in een speelsere bui.  Alleen moet ze nog leren dat ze haar poten niet zo op mij hoeft te leggen.  Ik weet het wel, zij is groot en ik ben ( nog ) klein. Lees vooral die NOG :-)
Tussendoor wil ik ook wat beter kennis maken met Bono.  Hij heeft mij al duidelijk gemaakt dat ik maar beter rustig met hem kan zijn dus heel stilletjes sluip ik elke keer een beetje dichter bij tot ik helemaal tegen hem kan gaan liggen...

In de nammiddag ook even gaan wandelen in het park.  Duikt mijn ene baasje constant met haar fototoestel voor mijn snuit. 

Nena had me er al voor gewaaschuwd dat dit baasje wat bezeten is van foto's.  Dus werd dit ons eerste pact dat we sloten.  Resoluut de andere kant op kijken :-p

Ze geeft niet op...en mijn snuitje wordt nog een paar keer op de gevoelige plaat vastgelegd.

Maar wij geven ook niet op...  voor de camera klikt kijken we gewoon toevallig even de andere kant uit...

Ik begin me steeds meer en meer op mijn gemak te voelen, ontdek meer en meer plaatsjes en laat me dan ook helemaal gaan.  Geen stress, totaal relaxen joh...

En daarna maar even lekker mijn naam van haantje de voorste waar maken.  Laat ons zeggen dat ik al regelmatig eens een foei heb gekregen ;-)