Hondenschool

Deze morgen had Nena door dat er iets stond te gebeuren.  Ze bleef maar heen en weer lopen maar dat vond ik niet erg...ik liet me meeslepen door in haar staart te gaan hangen.  Wat me wel stoorde was dat er geen eten kwam.
En ja hoor: riempje aan en weg waren we.  Nena had gehoopt dat ik bij haar in de koffer ging zitten maar ik mocht lekker op schoot bij de baas.  Nou...lekker? Eigenlijk vond ik het niet zo leuk in de auto en dat heb ik dan ook duidelijk gemaakt door mijn liefste puppygezichtje op te zetten en zachtjes te janken.  Maar mijn baasjes zijn echt volhouders want ze bleven gewoon verder rijden :-(.  Als we eindelijk stoppen zie ik een groot plein en een hond die me aan het schrikken bracht.  Moest die echt zo onnozel doen?  De meneer waar baasje me mee naar toe nam heeft trouwens ook zo een machien dat dat piepertje in mijn nek kan aansteken.  Gelukkig maar dat dat piepertje er zit , anders mocht ik niet meedoen en was ik dat hele eind voor niets gereden.  Even later zie ik steeds meer en meer honden tevoorschijn komen.  En mijn baasje Veerle blijft maar hameren dat ik niet te dicht moet gaan met baasje.  Ik begrijp het niet...ze zien er lief uit maar misschien zijn het eigenlijk wel verschrikkelijke monsters?
We gaan allemaal samen het plein op en zo voorbeeldig als ik ben volg ik mijn baasje.  Even goeiedag zeggen bij de buurhond ( ik ben nu eenmaal een beleefd hondje) en dan maar volop mijn baasje in de gaten houden.  En kijk, het loont want hij heeft héérlijke vleesjes bij zich.  Als ik naar hem kijk dan krijg ik er zo eentje...dat wordt leuk hier ;-)

Ik hoef niet alleen te kijken naar mijn baasje om een vleesje te krijgen.  Op mijn poep gaan zitten, met mijn buik in het gras gaan liggen ( nou mij niet gezien ik verdien mijn vleesje wel op een andere manier) mooi meewandelen met baasje...allemaal mogelijkheden om een vleesje te verdienen.  En met een lege maag zijn die méér dan welkom ( en met een volle ook hoor ;-)
Tussen de oefeningen door maak ik ook kennis met de tweede jongste van de groep ( ik ben de jongste).  Een Belgische herder. 

Hij is wel lief  maar hij kan best wel wat opdringerig zijn dus ga ik maar even in achteruit...

En als hij het dan nog niet snapt...maar even onbeleefd zijn en duidelijk maken dat ik het goed vind voor vandaag.

Ik word even meegenomen door de meester en ver weg gezet van mijn baasje. Bedoeling is dat ik vlug naar mijn baasje terug ren omdat hij mij roept.  Mmjja...misschien maar toch maar even dat takje menemen, dat blaadje onderzoeken en al die hondjes daar goeiedag zwaaien met mijn staart.  Maar dan toch maar naar baasje heen, misschien komt er dan ...een vleesje ;-)
Daarna nog even oefenen met meester Bert ( die wil mijn tandjes zien en verwent me daarna met een dikke streel over mijn rug) en dan is mijn pijp echt uit . 

 Als we aan de auto komen kan ik geen phoehp meer zeggen en mijn ogen vallen gewoon dicht.  Zal me worst wezen dat we gaan rijden.

Precies één week...

Precies één week woon ik hier nu.  En ik moet zeggen dat het me héél goed bevalt.  Heel lekker eten en dat drie keer per dag, 4 slaapplaatsen inclusief een levende warmwaterkruik Bono genaamd, een speelkameraadje die zich laat beetnemen als ik begin te piepen ( grijns grijns) maar ook klaar staat om deugenieterij uit te steken ( en ik blijf grijnzen ;-) ). 
De baasjes...hmm ze kunnen best lief zijn maar ze zijn ook zoooo streng.  Ik ben er al achter dat knagen niet mag, maar ik verkies om dat regelmatig nog eens te vergeten.  Plassen en poepie laten...willen ze liever buiten maar mijn buikje houdt dat nog niet zo goed vol.  Als mijn baasjes snel genoeg zijn ben ik dat ook dus het hangt volledig van hun af ;-)  Tegenspreken wordt ook niet geduld maar ik wil helemaal niet tegenspreken...ik wil hun gewoon iets "verduidelijken" :-)  moesten ze mijn nu ook nog eens laten uitpraten...
En dan die lekkere snoepjes...ok, ik moet er wel voor werken maar dat doe ik met veel plezier.  Wat hebben ze me tot nu toe al proberen aanleren.  Mijn naam ( Ok die heb ik al door), ze hebben ook graag dat ik op mijn poep ga zitten in alle mogelijke situaties zoals gewoon bij hun zitten, mooi tussen hun benen, als mijn eetpot voor mijn neus gezet wordt ( id eis écht nog moeilijk!) en als de voordeur open gaat zien ze mijn poep ook graag op de grond.  Ik mag blijkbaar ook  niet met mijn pootjes op de zetel en dan hoor ik steeds "neer". Oh en degene die ik al het vaakst van al heb gehoord: "FOEI" maar die vind ik niet leuk.  Ben ik net geconcentreerd bezig met iets zoals knagen aan de salontafel of knagen aan de muur of mand en dan moet ik stoppen.  Flauw, heel flauw niet waar?
Maar ik ben er nog niet.  Blijkbaar gaan ze met mij naar iets dat een hondenschool noemt.  Ik ben benieuwd wat ik me daar bij moet voorstellen.  Hopelijk krijg ik zo geen zware tas op mijn rug als mijn kinderbaasjes.  Ik word gewoon verpletterd onder dat gewicht!

Wat een verschrikkelijke beesten...

Net zoals gisteren mogen Nena en ikzelf mee naar buiten als Tritia gaat wachten op haar schoolbus.  Omdat we toch nog even moeten wachten gaan we alvast even naar het graspleintje hier recht over de deur.  Gezellig, wat snuffelen, takje eten, bladje opsnuiven ;-)  Als de bus er aan komt gaan we snel terug naar onze voordeur alleen had ik nooit verwacht dat er mensen zijn die gaten in de grond zouden achterlaten!!  Een rioolputteke noemt baasje het, levensgevaarlijk noem ik het zelf. Ik smakte met mijn snuit tegen de grond omdat mijn poten tussen die tralieskes zakten.  Als Tritia weg is met de bus wil baasje nog graag even oefenen op wandelen aan de lijn.  Iets waar ik niet zo enthousiast over ben maar ik doe mijn uiterste best.  Even een paar huisjes verder wandelen, Nena aan de ene kant, ikzelf aan de andere kant.  Gaat goed tot ik takjes en blaadjes zie liggen en Nena een poes opmerkt tussen de struiken.  Hahaha, lachen joh als je ziet hoe baasje zich in bochten wringt om ons terug op onze plaatsen te krijgen.  Maar als we eindelijk terug aan onze kant staan wandelen we best wel mooi terug tot aan de voordeur.
En er wordt nog veel meer geoefend hoor ondertussen vandaag.  Mijn naam moet ik echt goed kennen dus daar verdien ik koekjes als baasje mijn naam roept en ik haar aandacht geef.  Super leuke oefening ;-)  Zelfs buiten op de stoep gaat dit héél goed.  Wie vind dat blaadje nu interessanter dan zo een lekker koekje.  Ook al wou baasje maar een keer proberen, ik heb haar toch verbaasd omdat ik het zo goed deed.
Als baasje de voordeur open doet mag ik niet zomaar mijn neus naar buiten steken.  Ze duwt mijn poep op de grond en zegt constant "ZIT".  Pfff ik zal het mezelf dan maar makkelijk maken en inderdaad blijven zitten zeker?
En ik ben zelfs voor de eerste keer ook alleen thuis gebleven ZONDER Nena.  Ok, ik was best moe en wou wel wat slapen maar ik was toch net op tijd om baasje, Tritia en Nena samen door de deur te zien verdwijnen.  Ik heb me er maar niet aan gestoord en ben verder gaan slapen. Flink hé.

Maar het was niet allemaal zo super hoor vandaag. Dan gaat een hond eens gehoorzaam naar buiten in de tuin, lekker wat rondneuzen tot ik plots iets boven mij hoor.  Even op mijn poepke gaan zitten om alles goed te observeren.  Het vliegt, maakt ongelofelijk veel lawaai en ziet er verschrikkelijk lelijk uit.  Het is zooo erg dat ik me helemaal niet meer op mijn gemak voel en met een klein hartje maar snel naar de achterdeur ren.  Gelukkig heeft baasje het gezien en kan ik in één stuk door lopen naar binnen.  Gered van die afgrijselijke dingen die baasje meeuwen noemt.  Nou ik hoop dat ik ze nooit meer hoef te zien.

De nachten...

De nachten doen me niet veel meer.  20.00 uur 's avonds is het bedtijd en dan vallen mijn ogen echt gewoon dicht.  Nog even naar buiten als mijn baasje naar boven gaat slapen en dan een paar uurtjes later gewoon even gaan wandelen om hier of daar even te plassen.  Hé, ik heb nog maar een klein blaasje he ;-)  Baasje Veerle slaapt wel beneden maar die hoort me gelukkig niet rondlopen anders neemt ze me mee naar buiten.  Echt koud joh!
En tussendoor gewoon even van plaats verwisselen.  Eerst bij Bono, dan even alleen, dan terug bij baasje en Nena gaan liggen en terug naar mijn plaatsje aan de stoof.

Gelijkenissen...

Toen we eerder deze week bij de dierenarts waren vertelde mijn baasje waar mijn naam eigenlijk vandaan komt.  Blijkbaar is Gizmo de naam van een heel lief pluizig bolletje uit een film die de Gremlins noemt.  Nou ik kan me hier helemaal in vinden.  Ik ben lief, heb een hele zachte pluizige vacht, lieve oogjes...  Ik weet niet of dat pluizebolleke ook zo onder de sloef lag...

Maar ik weet wel dat er eigenlijk een monster in schuilt als je het verkeerd behandelt.  Toch een paar gelijkenissen vind je niet...

Yammie...

Ze kunnen mij echt niet beetnemen.  Zodra ze ook maar één deeltje van mijn eten nemen gaat mijn neus resoluut de lucht in en blijf ik hun achtervolgen.  Geen haar op mijn lijveke dat er aan denkt dat ze mijn pot aan Bono of Nena zouden geven.  Er liggen elke keer zoveel lekkere dingen in en die hou ik echt voor mij alleen.  Nu ruiken die potten van Bono en Nena ook niet slecht maar ik heb nog geen kans gekregen om daar eens in te gaan kijken.  Veels te druk met het afwassen van mijn pot ;-)

Voor de zekerheid toch maar even de poten in de pot zodfat ik overal goed bij kan ;-)

Gelukkig weten mijn baasjes wat lekker is.  Kip, rund, kalf, beetje paard,...  Alleen spijtig dat ze mijn kippenekken en eendenekken nog plat slaan. Ik ben echt geen baby meer en ik wil er best aan gaan knagen. Maar baasje zegt dat mijn buik dat nog even niet aan kan dus helpt ze nog even door ze helemaal tot moes te meppen. Strakjes toch maar even een one-to-one gesprekje hebben met mijn buikje. 

Niets bijzonders...

Niets bijzonders te vermelden over een nieuwe nacht.  Ik val nog steeds lekker in slaap bij Bono op de mat, ga nog even buiten plassen met één oogje open en eentje toe als baasje in bed kruipt en dan gewoon lekker verder slapen.  Het is 4.30 u als ik baasje wakker piep en ik hou deze keer mijn andere oogje open om te zien waar ik plas.  En dan gewoon terug lekker slapen.  Nena profiteerd er meer van dat baasje beneden slaapt dan ik.  Die gaat gewoonr egelmatig eens haar neus in haar gezicht gaan frotten :-) Ikzelf ben een engeltje en leg me neer om te slapen.  Ok, ok misschien toch nog één keer piepen maar als ik mijn baasje hoor roepen: "Gizmo, kom ventje" doe ik al lang de moeite neit meer om naar haar te lopen.  Gewoon mijn ogen dicht doen is de boodschap.

Opgeladen...

Mijn batterijen zijn helemaal opgeladen en dat zal mijn baasje geweten hebben.  Ik heb haar nog nooit zo vaak foei horen zeggen :-))
Foei, niet aan de salontafel knagen.  Foei, niet aan de stoelpoot knagen.  Foei, laat dat steentje los.  Foei, laat Bono met rust ( tegenspreken tegen die oude knar is dus blijbaar iets wat baasje niet flink vind).  Foei, niet in baasjes vingers bijten.  Foei...
En dan ondertussen ook maar héél even laten weten dat ik nog lang niet zindelijk ben.  Als ik gegeten, gespeeld of geslapen heb moet ik standaard even naar buiten.  Maar als ze dachten dat ik daarom dan ook maar automatisch ga plassen...  Ik weet wel andere dingen om mezelf mee bezig te houden buiten.  En als ik dan eindelijk binnen kom... Inderdaad bingo! ;-)  Was geduld geen "schone deugd" :-)
Gelukkig oefenen we ook nog even op het herkennen van mijn naam dus ik krijg ook terug lekkere koekjes.  Voor mij een topdag, voor baasje ietsjes vermoeiender ;-p

Slaaaaaaapen...

Als ik thuis kom van de dierenarts nog vlug even mijn buikje vullen en dan is het voor mij echt gewoon voorbij.  Er is maar één ding dat ik nog wil en dat is slaaaaaaapen.  Geen stoelendans voor mij.  Ik verhuis hoogstens even van de mat bij Bono naar een mand en dat is het.  Om vijf uur even piepen om te plassen, en dan terug slaaaaapen. Mijn batterijen moeten helemaal opgeladen worden.

Kennismaking met...

Een paar bochtjes verder stoppen we gelukkig al met de auto.  Ik wordt op de grond gezet en wandel vol vertrouwen mee een nieuw huisje binnen.  Wat ruikt het hier raar... Plots vraagt er een vrouw waar het beestje is gebleven en als ik van onder de bank tevoorschijn kom zie ik haar ogen open gaan.  Dit had ze blijkbaar niet echt verwacht.  Eerst maar een praatje over Nena en hoe het met haar gaat.  Blijkbaar is Nena hier dus al geweest en al meer dan één keer.  Ok, eindelijk kunnen we verder en ik wandel gewoon een hele rare ruimte binnen.  Maar even op inspectie want die baasjes vna mij zijn toch nog aan het babbelen.  Baasje zet me ook even op een zwart plateauke en ik zie hem kijken naar mijn andere baasje.  Blijkbaar zegt dat ding dat ik 6,250 kilo weeg.  Terwijl de baasjes gisteren maar 5,3 kilo hadden gezien op hun weegschaal.  Blijkbaar ben ik toch ietsjes dikker dan ze dachten.  Hahaha, die blik op hun gezicht!
Tegen de tijd dat ik op een tafel gezet wordt...

 

Juist...zijn mijn ogen al dicht gevallen.  't Was echt al een drukke dag geweest. Maar ik ontkom er niet aan...die vrouw zal echt blijven pruttelen aan mijn lijfje. Ik hoop dat ze een goede reden heeft om me zo te plagen. Voelen aan mijn balletjes, een koud ding op mijn buik, een thermometer in mijn arrière ( hoei! ) frutselen aan mijn oren,...

Héél even krijg ik mijn oogjes spontaan weer open.  Ze houden iets voor mijn neus dat héél lekker ruikt en dat naar me roept: "Gizmo, Gizmo, eet me lekker op."  Zeg nou zelf dat kan ik toch  niet weigeren als het zomaar voor mijn neus komt roepen hé. 

Heel even krijg ik wel een pijnscheut in mijn nek...Zou dat nu van dat koekje zijn ?  En weet je wat ik nog specialer vind... dat ik, sinds ik dat koekje at ook begon te piepen in mijn nek.  Echt waar!  Als er dus nog eens zo een koekje komt roepen daar op die tafel...ik weet niet of ik het nog wel ga opeten.

Nu ik heb me er allemaal niet te veel aan kunnen storen, mijn oogleden werden terug zooooo zwaar.  Ze babbelen er maar op los, ik ga gewoon slapen.  Draag me maar lekker naar huis baasje, 't is goed geweest voor vandaag.

Drukke dag...

Vandaag lijkt iedereen wel te verdwijnen.  Eerst vertrekt mijn baasje met een harde box met een handvat aan.  Ik heb nog geprobeerd om er in te kruipen maar dat mocht niet van baasje.  Stom maar ja, wie ben ik natuurlijk.  Daarna vertrok Erica met een enorme dikke zak op haar rug.  En nog geen 5 minuutjes later waren mijn andere baasje en Robbe weg met een tas...

Als baasje Veerle dan terug is zie ik Tritia zo een zak nemen en ja hoor...zij gaat ook door die deur  maar...  Zij neemt me lekker mee naar buiten.  Nena gaat ook mee maar ik geef haar niet te veel aandacht, veel te veel te snuffelen daar op straat.  Een klein beetje later komt er een enorm lawaaierig ding af, Nena mooi naast baasje en ik op de arm.  En wat raad je! Nu verdwijnt Tritia!!

En nu hoor ik je denken dat het lekker stil wordt in huis... grijns grijns grijns.  Ja ok, eerst even wat slapen maar daarna...



Je ziet het, veel tijd om mijn baasjes te missen heb ik niet.  Veel te druk bezig met spelen met Nena.  Soms eens piepen zodat ze me los laat en dan héél snel mijn tandjes nog even gaan bijslijpen.  Normaal is het wel voor de nagels van de poezen maar het werk heel goed voor het scherper maken van puppytandjes ook ;-)

En na al dat geweld is het toch terug even tijd om wat bij te slapen. 

Prima geregeld toch: een hond om mee te spelen en eentje om bij te slapen ;-)

Maar mijn dag is meer dan alleen maar eten , spelen en slapen hoor...  Baasje wil van mij een slim hondje maken en daarom wil ze met mij elke dag wat oefenen en ze is vandaag al begonnen!  Natuurlijk nog niet te moeilijk. 

's Morgens hebben we geoefend op mijn naam.  Elke keer ze Gizmo zei kreeg ik een heerlijk stukje vlees.  Nou dat had ik snel genoeg door dus ik hield haar héél goed in de gaten.  Wat wel niet zo eerlijk was is dat Bono ook koekjes kreeg zonder dat hij iets hoefde te doen.  Gelukkig moest Nena er wel voor werken anders ging ik in staking!

En dan in de namiddag werd het al iets moeilijker.  Er werden terug koekjes uitgedeeld maar deze keer kreeg ik elke keer een dikke vette FOEI te horen toen ik het wou nemen :-(  Echt elke keer.  En toen ik het dan maar opgaf en mijn kopje de andere richting uit draaide riep ze mijn naam en kreeg ik een EET MAAR .  Gelukkig kreeg ik het koekje dus wel elke keer alleen willen ze dus bij foei dat ik opgeef ??  Hmmm rare mensen. 

Toen iedereen terug thuis was, gingen we dan nog even naar buiten.  Neen neen, niet zomaar gaan wandelen.  Hup de  auto in...

Een nieuwe nacht...

Het wordt terug dodo-tijd dus ik wordt nog even buiten gezet en nadien op mijn dekentje gelegd.  Lekker slapie dapie doen en kijk, deze keer blijft het andere baasje beneden bij me slapen.  als ik bij haar even piep laat ze ook haar hand zakken zodat ik me niet alleen hoef te voelen.  Maar ik voel me niet zo vaak alleen hoor.  Eerst sluip ik bij Bono op de mat en Nena komt gewoon op mijn plaatsje slapen.  Daarna gaat Bono in een mand gaan slapen en heb ik gans de mat voor mij alleen.  Maar als hij kreunend wakker wordt steekt baasje even het licht aan.  Arme opa Bono kan bijna niet meer vooruit.  De wandelingen vandaag hebben ehm de das omgedaan.  Baasje neemt hem dus op en legt hem op de mat vooraan.  Ikzelf verhuis ondertussen terug naast de zetel maar ik moet wel even Nena opzij duwen.  Nu ja, opzij duwen, ik ben eerder degene die onder de zetel schuift met mijn arrière :-p  Maar dat geeft niet, ik lig best op mijn gemak.  Daarna gaat Nena in een mand liggen en ik verhuis terug bij Bono.  Leuk hé , precies een stoeltjesdans alleen dan met meer slaapplaatsjes dan honden.
En ondertussen ben ik zelf ook nog twee keer op de wandel geweest om even wat water te lozen...Moet ook gebeuren en piepen daar heb ik geen zin in.  Veel te moe van die stoeletjesdans.  En als ik de klokradio hoor zingen dan gaat baasje direct met me naar buiten.  Heel snel terug even plassen en dan vlug naar binnen.  Het is ongelofelijk koud met je buik zo dicht tegen de grond hoor.
Tweede nachtje zit er op en ik heb nog steeds mijn nestdoekje niet gebruikt...zo stoer als ik ben.

Een nieuwe dag...

Stilletjes aan wordt iedereen hier in huis wakker.  Ik ben er helemaal klaar voor, een nieuwe dag voor deugenieterij ;-))
Hier wat knagen, daar wat bijten en trekken en ja hoor, ik kan ook best lief spelen.  De baasjes zijn ook blij te zien hoe Nena en ik samen beginnen te spelen.  Het ging gisteren best al goed maar vandaag is Nena in een speelsere bui.  Alleen moet ze nog leren dat ze haar poten niet zo op mij hoeft te leggen.  Ik weet het wel, zij is groot en ik ben ( nog ) klein. Lees vooral die NOG :-)
Tussendoor wil ik ook wat beter kennis maken met Bono.  Hij heeft mij al duidelijk gemaakt dat ik maar beter rustig met hem kan zijn dus heel stilletjes sluip ik elke keer een beetje dichter bij tot ik helemaal tegen hem kan gaan liggen...

In de nammiddag ook even gaan wandelen in het park.  Duikt mijn ene baasje constant met haar fototoestel voor mijn snuit. 

Nena had me er al voor gewaaschuwd dat dit baasje wat bezeten is van foto's.  Dus werd dit ons eerste pact dat we sloten.  Resoluut de andere kant op kijken :-p

Ze geeft niet op...en mijn snuitje wordt nog een paar keer op de gevoelige plaat vastgelegd.

Maar wij geven ook niet op...  voor de camera klikt kijken we gewoon toevallig even de andere kant uit...

Ik begin me steeds meer en meer op mijn gemak te voelen, ontdek meer en meer plaatsjes en laat me dan ook helemaal gaan.  Geen stress, totaal relaxen joh...

En daarna maar even lekker mijn naam van haantje de voorste waar maken.  Laat ons zeggen dat ik al regelmatig eens een foei heb gekregen ;-)

Mijn eerste nacht...

Ik ben echt helemaal doodop en als ik dan al even mijn oogjes open trek geraakt mijn lijfje niet verder dan een paar stappen voor ik terug ga liggen.  Zo eindig ik uiteindelijk op een dekentje naast de zetel waar mijn baasje in ligt te slapen.  Even piepen en zijn hand komt gewoon lekker bij me liggen.  Meer hoeft ik niet te hebben om terug lekker te gaan snurken.  Als ik merk dat zijn hand verdwenen is gewoon terug even piepen en daar is dat handje terug dus snurken maar.  Tot 5.00 uur dan moet ik echt even een plasje gaan maken.  Maar mijn baasje is niet snel genoeg, slippers vinden in het donker is niet zijn specialiteit  ;-p dus daar moet hij nog even op oefenen.  Ik ben er helemaal klaar voor nu, spéééééééééélen en gelukkig is mijn baasje ook bereid om even  zot met me te gaan doen.  Een uurtje later gaan we dan nog maar even slapen tot de andere baasjes ook wakker worden.
Geen moederdoekje nodig gehad, best stoer van me hé.  Of me dat de volgende nacht ook lukt...

Verhuizen...

Gisteren was het dan eindelijk zo ver...ik ging verhuizen.  En mijn baasjes hadden er blijkbaar zin in want ze kwamen al aan toen ik nog in bad zat.  Kwestie van mijn beste beentje voor te zetten he.  Terwijl ik mijn snorharen nog in de plooi leg spelen ze al maar even met mijn broertje.  Maar toen ik mijn snuitje door de deur stak kwam er een enthousiast " Ah daar is hem zie.  En kijk, zie die plooikes in zijn muileke, nog net als toen hij klein was.  En ooh's en aah's..."  Wat kon ik meer doen dan mijn baasjes vollop trakteren op lieve likjes in het gezicht.  Oren ondertussen ook maar even meenemen en alles wat ik maar tegen kwam.  Schatergelach want het werd hun echt wel al duidelijk da tik inderdaad energie voor tien had.  Nog even wat gebabbeld ( wat kunnen die mensen dat goed) en dan maar afscheid nemen.  Nog een likje op mijn neus van mijn broer en weg waren we.  Nu, wie dacht dat ik maar gewoon lekker ging liggen slapen die was mis.  Snuit in de lucht en alles goed in de gaten houden wat we voorbij reden.  Elke rij-instructie van vie vrouw in dat zwarte doosje goed beluisterd zodat ik mijn weg ook terug vind als ik het niet leuk vind daar bij mijn nieuwe gezin.

Maar het is best ver rijden dus ik dacht...ik hou mezelf ook nog even bezig.  De krant lezen die ik zie lezen, oei mag niet van mijn baasje.  Dan maar even het dashbord schoon likken.  Hé kijk nu, stylo's...hmm mag ik ook niet in bijten.  Streng baasje precies :-p   Nog maar even verder likken dan en stiekem nog eens proberen.  Oeps, gesnapt.  Ik zet dan maar even een serenade in.  Als ik zo weinig mag van mijn baasje en me steendood moet vervelen hier op zijn schoot moet ik toch iets vinden om me bezig te houden niet?

Na een klein uurtje stoppen we even met rijden.  Even begane grond onder mijn pootjes en wat lekker fris water.  Heerlijk vind ik het en ondertussen maar even wat takjes onderzoeken voor we terug in de auto stappen.

Door dat pitstopje  ben ik even wat energie kwijt en ik val in slaap.  Niet al te lang, ik wil niet te veel missen van mijn rit.  even het raam proper likken en dan nog maar even met mijn neus tegen het raam indutten. Klaar om alles te zien als het nodig is.

Eindelijk zijn we er. Ik heb terug begane grond onder mijn voetjes en nu begint het avontuur.  Eerst maar even in een heel groot park  gaan wandelen terwijl er twee baasjes verdwijnen.  niet veel later komt er al eentje terug en kijk, hij heeft een hond bij.  Dat wordt blijkbaar mijn "broer".  Nou, héél interessant vind die mij niet.  Hij komt even snuffelen en gaat dan gewoon verder het park verkennen.  Leuk...ben ik dan zo gewoontjes?

Even later komt ook het tweede baasje terug en wat heeft zij een grote hond mee zeg.  Om nog maar te zwijgen van wat een lompe hond ze mee heeft.  Ze loopt me zomaar omver.  Ik krijs de ganse buurt bij elkaar zodat ze door heeft dat er onder haar poten een stoere vent wordt vertrappeld.

Tweede poging om kennis te maken gebeurt gelukkig iets kalmer.

Als ik iets later terug in het gras wordt gezet hou ik alles maar extra goed in de gaten. 

En als dat die Nena er terug aankomt duik ik gewoon achter de benen van een baasje of er tussen. En heel soms geef ik haar een nieuwe kans...

We nemen rustig de tijd om elkaar goed te leren kennen...op zijn honds dus dat betekend inspecteren van de derrière's ;-))

Als we elkaar goed opgesnoven hebben en alles hebben laten vallen en lopen wat we kwijt wilden gaan we mijn nieuwe thuis gaan inspecteren.  Eerst Bono binnen, respect voor ouderen is belangrijk he!  En dan gaan Nena en ikzelf samen door de deur.  Nog een verrassing...hier en daar zie ik een poes tevoorschijn komen.  Maar daar kan ik even geen aandacht aan geven, er is zoveel nieuws te ontdekken en zoveel nieuwe geuren.  En de poezen storen zich ook niet al te veel aan mijn "bezoek" . 

Als alles ontdekt is gaan we nog maar even wat spelen.  Die Nena blijft wel een beetje te wild voor me.  Ze snapt echt niet dat ik een stoere maar nog kleine pup ben dus ik blijf haar een beetje vermijden.  Gelukkig is ze zelf vlug moe en gaat ze in haar mand liggen.  Alle aandacht kan lekker naar mij komen, van slapen is er geen sprake :-))  Buiten nog gezellig twee drolletjes leggen en tot grote teveredenheid van mijn baasjes ook nog een plasje.  Eéntje laat ik binnen gewoon lopen.  Ik wist echt de weg niet meer naar de tuindeur.  Maar dat vond mijn baasje gelukkig niet erg. 

Als de wijzers van de klok op 20.00 uur staan is mijn pijp echt uit.  Ik val neer waar ik lig en dat is dicht bij de baasjes.  Niets voelt zo veilig aan als hun voeten onder mijn snuit of hun armen om me heen.

Mijn valiesje...

Nog piepklein was ik toen mijn mama al zei dat er bezoek voor me was.  Wie zou er nu al bij mij op bezoek willen komen, ik was nog maar 2 weekjes op deze wereld.  Wie wist er al dat ik hier de wereld mooier kwam maken met mijn lieve snuitje en de stilte kwam verstoren met mijn puppykreetjes?

Vijf paar ogen prikten op de rug van mijn broertje en mezelf.  Nu ik kon me er niet aan storen, ik moest nog lekker veel slapen want strakjes wou ik wakker genoeg zijn om terug bij mama te gaan drinken.  Een beetje geklets tussen mijn mama haar baasjes en de mensen die op bezoek waren en even later stond het al vast.  Ik zou, later als ik groot en sterk genoeg was, bij deze mensen gaan wonen.  Ze zien er wel lief uit denk je niet?

Deze heeft zelfs ook een beetje vacht...  en wordt blijkbaar mijn baasje?

Toen zijn ze allemaal terug naar huis gegaan en mijn broer, zus en ikzelf zijn lekker gaan drinken bij mijn mama.  Ik moet echt nog groeien.  Regelmatig werd er nog gesproken over die mensen die op bezoek kwamen.  Ze mailden regelmatig met de baasjes van mijn mama en elke keer moest ik dan terug op de foto.  Lachen...hmmm geen zin maar dat maakte hun niet uit, als ze maar even zagen hoe goed ik het deed.  En zeg nu zelf, ben ik geen heerlijke bink?

 Ze blijven maar mailen die mensen, ze zijn helemaal benieuwd naar me en kijken blijkbaar heel hard uit naar het moment dat ze me mogen komen halen.  Ik wil best wel nog bij mijn mama blijven...maar eigenlijk ben ik zelf ook wel benieuwd naar die mensen.  Ik ben nu eenmaal een sterk karaktertje.  Ze mailden dat ik een " echt haantje de voorste" ben ;-)  Ik denk dat ik dus toch maar mee ga met die mensen.  Ik heb mijn valiesje in elk geval al klaar gezet. 

Nog één weekje en dan vertrek ik.  Helemaal klaar om hun huisje onveilig te gaan maken met mijn puppygeweld...