maandag 4 juli 2011

Gefixt...

Mijn pootje is gefixt.  Een paar daagjes flink mijn pillen geslikt en kijk, het werkt weer als voorheen.  We moesten wel nog even terug bij de dierenarts om te laten zien hoe het ging.  Super enthousiast ben ik naar daar gewandeld en zo wandelde ik ook haar kamertje in.  Ze negeerde mij volledig omdat ik niet uit contentement zou spetteren maarna een kwartiertje had ik haar toch te pakken hoor :-D
Eerst maar even 27 rondjes rondgelopen zodat ze mijn pootje kon beoordelen.  Ik voelde mij zo idioot... Daarna heeft ze dan nog eens goed aan mijn poot gesleurd  en aan mijn spieren gevoeld. Ze was tevreden ( wie zou dat niet zijn als ze aan mijn gespierde pootjes zou mogen voelen) maar toch niet echt overtuigd dat mijn heupjes zo super zijn :-{
Baasje heeft nu afgesproken dat ze foto's gaan maken van mijn heupen en dat terwijl ik slaap.  Ik denk niet dat ik anders goed genoeg stil ga kunnen liggen.  Ik ben gewoon vééls te enthousiast :-))
En afhankelijk van die resultaten gaan ze dan kijken wat er nog moet gebeuren.  Nou...ik hoop gewoon dat ik een mooie droom heb terwijl ze me zo gaan laten slapen want blijkbaar gaan ze me daar even in de knoop leggen om een goede foto te maken!

vrijdag 17 juni 2011

Mankepootje...

Het gaat niet goed met één van mijn pootjes.  Al een paar dagen doet het pijn als ik mij recht moet zetten of als ik mij even verleg.  Ik geef dan soms eens een kait ( kleintje maar , ik ben niet kleinzerig en een stoere vent natuurlijk).  Mijn baasjes houden mij dus extra goed in de gaten wat er mis zou kunnen zijn en waar het pijn doet.  Knijpen dus om de haverklap in mijn poten en rug de idioten maar ik geef geen krimp en verklap lekker niets.  Nena had mij verteld dat ik dan naar de dierenarts zou moeten.  Maar na een paar dagen kon ik het toch niet meer verstoppen.  Steunen op mijn linker achterpootje deed te veel pijn dus ging ik maar aanhet manken.  En lap...de auto in gezet en weg waren we: jawel naar de dierenarts.
Die steekt zich maar even weg achter de hoek voor mijn enthousiast en uitgelaten gedrag.  ZE weet dat als ze nu naar mij komt ik haar mooi gepoetste vloer onderspetter :p  Dus ze laat me maar even gewoon rondlopen en alles afsnuffelen wat ik wil.  Ondertussen vertellen mijn baasjes wat er mis is ( had ze ondertussen ook al gezien) en praten even bij.  Ga ik gewoon even een deeltje van de weegschaal afbreken en trek een deeltje net iet op de grond...goeie reflexen joh die dierenarts van mij ;-))
Enfin, eent ermometer in mijn kont en die geeft 39 ° C aan.  Maar dat zou wel eens door mijn enthousiasme kunnen zijn zegt ze.  Dan maar even getekkeld op de grond en dan kan ik een kait niet binnen slikken als ze mijn poot achteruit trekt.
"Ohoh...dat is die heup! En kijk, de spieren zijn ook al minder in deze poot.  blijkbaar moet het toch al een tijdje spelen..."  Ik mag gelukkig terug los en op onderzoek uit, mijn baasjes praten nog even verder.  Hoor ik daar nu iets zeggen over foto's??  Heeft die dierenarts daar ook zo een zwak voor?  Maar gelukkig hoef ik nu mijn beste beentje nog niet voor te zetten, ik moet nog niet op de foto.  Eerst wil de dierenarts dat ik wat medicijnen ga nemen en dan moet ik over een tijde terug op bezoek komen.  Nou medicijnen ...geen probleem en al zeker niet als ik hoor dat het die lekker ruikende zijn van Bono. En kijk, zelfs die spuit die ze nog in mijn bil steekt kan me niets schelen...ik word lekker afgeleid door een home made cookie van mijn baasje.
Hopelijk doen die pillen iets en is de pijn snel weer weg.  Kan ik terug mijn eigen stoere zelf zijn.  Spelen met Nena vind de dierenarts geen goed idee maar ...ze kan echt niet van mij verlangen dat ik nu netjes in mijn mandje ga liggen hoor.  Ik wil speeeeeeelen :-))
Duimen jullie dat het allemaal nog mee valt en dat woordje "foto" de volgende keer niet hoeft uitgesproken te worden?

One day...

One day I'll flyyyyyyy away...








Wat een grapjas he mijn baasje...heeft ze zich krom zitten lachen met de foto's die ze van me maakte op de losloopweide.  Best al een tijdje geleden want ik ben ondertussen al belange zo klein niet meer.  Maar baasje heeft de computer de laatste tijd volledig ingepalmd...ik kreeg haar er niet afgesleurd.
Natuurlijk was ik niet alleen he, Nena was er ook bij.  Grappig dat ze het vond om zo snel weg te rennen met ons speelgoed.  Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar in te halen maar mijn poten zijn echt nog te kort.


En van al dat rennen word je natuurlijk pokke moe.  Baasje gelijk met haar kont tegen de grond om mij te fotograferen.  Pfff...ik ben te moe om mij te verleggen dus ze doet maar.




Natuurlijk wil ze ons ook nog eens samen op de foto maar...laat ons zeggen dat ik deze de mooiste foto vind.  Nena zet strakjes de foto die zij het mooist vind bij haar op het blog ( http://dagboeknena.blogspot.com/)


Van rennen komt er de laatste tijd niet veel meer in huis...hoewel ;-)  Maar dat zet ik in mijn volgende berichtje even.

zondag 1 mei 2011

Klem...

Ik schaam me rot dat ik het moet zeggen maar ik zat deze week al twee keer klem.  als puppy vond ik het geweldig om onder de zetel te kruipen en dan heen en weer rausen zodat de baasjes een billenmassage kregen ;-))
Of snel even wegduiken als Nena achter me aanzat...dan lekker een grote mond opzetten en zij...kon er alleen met haar muil onder.  Hilarisch en super gemakkelijk!  Maar de laatste weken kostte het me steeds meer moeite om er onder te geraken om nog maar te zwijgen hoe ik er van onder moest kruipen.  Tot deze week dus. Met wat gepuf was ik er nog onder gekropen maar ik zat klem!  Ik geraakte er niet meer onderuit.  Baasje heeft toen maar de zetel omhoog gehoffen en zo kon ik toch ontsnappen.  Gisteren heb ik baasje dan maar laten zien dat een ezel zich wel degelijk twee keer aan dezelfde steen kan stoten ( bloos).  Gelukkig heb ik een sterk baasje die zomaar zetels omhoog kan heffen.
Schaamtelijk maar och, ik heb zwarte kaken en niemand die mijn rode wangen dus ziet ;-p
Nu maar even nadenken waar ik me onder kan verstoppen als Nena en ik nog eens verstoppertje of tikkertje spelen...

donderdag 28 april 2011

Nat,natter,natst...

pffff het is puffen geblazen, die zon schijnt te fel op mijn vel.  Nena is het met mij helemaal eens en geeft steeds subtiele hints aan baasje.  Ze gaat aan de tuinslang staan en kijkt afwisselend van de slang naar de baas...  Die op haar beurt regelmatig het water openzet :-/  Nena helemaal door het dolle heen...ikzelf iets minder enthousiast.  Ik vind het maar niets hoor al dat water op mijn vel, dat is koud en niet te vergeten: NAT :-p  Maar hoe vaker het water open gaat hoe beter ik het in de potenkrijg.  Op tijd opzij springen, rondje rond de tafel en als de waterstraal voorbij komt (én als Nena er niet in hangt) bijt ik er zo goed als mogelijk stukken uit. 
Zoondag wordt Nena helemaal wild als ze ziet dat de waterstraal eindigt in een blauw ding.  Een klein beetje later mogen we er bij...hebben ze mijn bal toch wel niet in dat water gegooid zeker!



Als ze denken dat ik er daarom zomaar in ga springen...



Ze blijven hier echter maar zagen aan mijn kop en Nena stapt door die schelp alsof het niets is.  Zou ik het dan toch proberen om eens een pootje in dat water te zetten? Zou ik dan eindelijk aan mijn balletje geraken...



Maar jee wat is dat ...nat :-))



Na een tijdje heb ik er toch meer vertrouwen in.  Die schelp en dat water zijn niet zo héél diep...er is nat,natter en natst.  En eigenlijk kan ik niet echt onderdoen voor Nena he, ik ben tenslotte de man in huis.  Ik ben nog niet zo een waterrat als Nena maar ...ik lijk er toch al een beetje op hé, of niet?



Logeetjes...

Vorig weekend kwamen er twee logeetjes bij ons in huis.  Eentje was al wat groter, de ander was nog zo mini mini...
De grootste wou met me spelen dacht ik dus ik liep gezellig met hem mee.  Toen ik hem eindelijk inhaalde sprong ik als een tijger op hem af maar...dat was geen goed idee.  Hij staat nog niet zo stabiel op zijn voeten blijkbaar.  Ventje helemaal in tranen, ikzelf beduusd want ik wou gewoon spelen.  Gelukkig namen mijn baasjes het voor me op.  Ze hadden hem verteld dat hij niet mocht lopen maar deed het toch met de gekende gevolgen. Dus legden ze nog een keer uit dat ik zelf nog een gekke speelse pup ben...ja ik moet toegeven dat ze er met deze beschrijving niet ver naast zitten.
De tweede logé die is nog zo mini mini , hij kan nog helemaal niet stappen.  Nou wou ik zeker zijn dat er niets mis was met zijn pootjes ( oeps excuseer, voetjes) dus heb ik die maar even aan een grondig onderzoek onderworpen...


 Neen neen, ik heb er niet in gebeten...

Al lijkt het wel zo :-)  Gewoon effe goed likken om de bloeddoorstroming op gang te brengen ...ik eet geen mensenvlees.  Het logeetje gaf geen kik...mijn conlusie: die voetjes zijn echt kapot, niet meer te repareren. 
Mijn baasjes haalden dan maar een hele hoop spullen naar boven van toen mijn kids nog klein waren.  Minilogeetje zijn handjes werkten blijkbaar wel nog.  Maar wat maken die dingen een raar geluid zeg.  Echt fascinerend ;-)

zondag 17 april 2011

Techniek...

...is makkelijk als het wat meewerkt ;-))
Ik wou elke keer komen vertellen wat ik allemaal geleerd had en meemaakte maar op baasje haar computer bleef dat klokje maar draaien en draaien...en ik bleef maar wachten en wachten...om het uiteindelijk op te geven.  Ik dacht dat ze bij blogger iets te vroeg een vakantiegevoel hadden maar blijkbaar lukt het gewoon niet op baasje haar computer.  Nu ik die van Erica heb ingepalmd lukt het wel.
Goed, ik heb veel te vertellen dus ik begin er maar aan:
Mijn groeicurve: die krijg ik helemaal niet uit de knoop en netjes geordend onder elkaar.  Komen we terug bij techniek...ik snap er niets van.  Maar ik vul hem mooi bij de curve.  Dan kunnen jullie zien hoe flink ik wel groei en eet ( en dus bijkom).  De dierenarts schrok zich een bult toen ze mijn vorige gewicht vergeleek met het huidige gewicht.  Maaaaaar ze moet toegeven dat ik er mooi gespierd, gestroomlijnd, hélemaal niet dik, mooi fit,...uitzie (grijns, blink blink!)
De dierenarts: daar moest ik heen omdat ik nog een spuitje moest krijgen.  Deze keer ging Nena niet mee en kon ik haar helemaal voor mij alleen opeisen.  Toen ze haar neus van achter de muur stak ging ik haar enthousiast begroeten.  Ik was zoooo enthousiast dat ik mijn plasje niet kon ophouden maar he, dat is het minste.  Ik denk dat ze dat liever heeft dan dat ik in haar enkels hang toch?? Ze heeft me even helemaal goed bepoteld zodat ik het goed gewoon word dat ze aan me prutst.  En het kon me helemaal niet schelen.  Zelfs die prik deed me niets...daarvoor was het koekje in baasje haar hand veel te lekker ;-))
Ze heeft ook even in mijn muilke moeten kijken.  Ik heb een hoektand die afgebroken is.  Iets te enthousiast geweest toen ik Nena haar lange lijn vasthad.  Nena zette een spurtje in, en ik lostte niet...ik vrees dat daar mijn tandje is in blijven hangen.  Of zou het afgebroken zijn bij het onderzoeken van een of ander steentje...zeer interessant trouwens stenen onderzoeken ;-) Maar de dierenarts vond het niet zo erg, het is ten slotten nog maar een melktandje.
Het enige waar de dierenarts niet over kon zwijgen is mijn gespierde voorhoofd.  Dat vond ze zo raar, die "groefjes" op mijn voorhoofd.  Maar he, als er een snel teefje passeert moet ik toch kunnen knipogen of mijn wenkbrauwen kunenn wiebelen om haar duidelijk te maken dat ze een lekker ding is??  Wel ik oefen nu gewoon al heel vaak zodat ik geen flater sla als ik een teefje tegen kom.  En op de hondenschool keuze genoeg hoor :-)
Benieuwd hoe het gaat op de hondenschool?  Nou...het gaat héél goed dank je wel!  Ik doe het zo goed dat juf M. mij eigenlijk twee weken geleden al zou laten doorschuiven hebben naar de gevorderde pups!!  Maar ik ben nog te jong dus de andere juf wou me nog niet laten gaan. tot vandaag.  Your's truly is vandaag doorgegaan naar de gevorderde pups en oudere hondjes stonden er bij en keken er naar :-)  MAar er hing wel een voorwaarde aan: baasje mocht niet te veel van me gaan eisen, moest me rustig aan alles laten wennen.  Een overtuigende jaja van zijn kant en weg waren we.  Wat heb ik al geleerd op de school: zit, af,sta, volg, let op, overal op en af en over als het niet te hoog is, en vandaag een trap proberen op en af lopen.  Het lukt allemaal wel, een lekker snoepje is natuurlijk nog altijd héél welkom als beloning en als stimulans ;-)) alleen die trap.  Er op, dat ging na veel aanmoedigen nog maar naar beneden...mij niet gezien.  Ik heb me lekker naar beneden laten dragen.  En dan moet je weten dat ik 's morgens nog onder mijn vijs kreeg van baasje omdat ik haar op de trap wou gaan begroeten toen ze wakker werd.  Eerst een neen, poten op de grond en op de hondenschool moest ik er wel op... tja mensen he.
Ik heb eindelijk ook het commando "EET MAAR" onder de knie.  Baasjes zijn het slim gaan spelen.  Ik moest elke keer zitten en dan zette ze mijn pot met eten ACHTER hun benen neer.  Geen mogelijkheid meer om snel snel met mijn snuit in mijn pot te gaan duiken, ze waren razendsnel bij mij om me terug in een zit te zetten.  Dan stapten ze achteruit tot ze boven de pot stonden.  Als ik flink bleef zitten stapten ze nog wat achteruit zodat de pot voor hun benen stonden.  En als ik dan nog altijd flink zat en hun even aankeek kreeg ik EINDELIJK de toestemming om mijn eigen eten op te gaan eten.  Wat eeng edoe zeg, hoeft voor mij helemaal niet maar kijk, heel lang heb ik het hun niet laten volhouden.  Ik had de boodschap snel genoeg door.  Gewoon zitten en hun blijven aankijken.  Zo kreeg ik het snelst van al mijn eten dus nu doe ik dat maar.  Maar dat is blijkbaar niet genoeg voor mijn baasje.  Nu begint ze soms te knielen bij mijn pot en laat ze me komen terwijl haar hand nog in mijn pot hangt.  De eerste keer heb ik toch maar even goed met mijn snuit geduwd om te zien of ze niets stiekem achter haar hand verborg.  Maar dat doet ze dus niet.  Wat dat hand daar dan doet...het is een raadsel maar als zij zich daar goed bij voelt.  Dan doet ze maar.
Ik kreeg trouwens vorige week ook een lekkere droge paardepees om op te knagen.  Lekker hoor, alleen nog iets te moeilijk voor mij om te verteren... dat krijg ik dus niet te vaak hoorde ik zeggen.  Dju dju toch.
Verder is het hier vrij rustig...tot Babs op bezoek komt ;-))  Ze kwam dinsdag samen met haar drie baasjes bij ons thuis spelen.  Maar hoe goe dik ook mijn best deed: ze zag me niet staan :-( Ze had alleen maar oog voor Nena.  Dus begon ik zo luid als ik kon te blaffen maar volgens mij zat die met een ganse tros bananen in haar oren.  Die hoorde me niet, ze zag me niet dus ik ging regelmatig even in haar staart hangen of in haar nek.  Dan kreeg ik een snauw...  Weet je wanneer ze oog voor me had?  toen ik met een speeltje in mijn muil liep.  DAN had ze aandacht voor me, allé voor mijn speeltje.  Maar ik heb me niet laten doen hoor, ik heb zo hard ik kon terug getrokken.  Baasje vreesde dat er nog tanden gingen sneuvelen :-))
Toen mijn baasjes dan bij Babs thuis gingen spelen konden ik en Nena niet mee.  De eerste keer dat ik en Nena een ganse dag alleen thuis zijn gebleven.  Ik heb even gekeken of ik geen tekening kon maken voor als de baasjes thuis kwamen maar Ik vond de kleuren toch maar niets.  Ik heb de potloodjes dus maar opgegeten zodat ze niet moesten zien wat ik van plan was.  Alleen verraadden mijn gekleurde drolletjes dus dat ik de potloden had binnengesmikkeld.  Maar verder ben ik héél braaf geweest.  Niets gemarteld of bijgewerkt.  Alleen mijn plasjes en drolletje kon ik niet inhouden.  Mijn blaas moet echt nog een beetje groeien om dat allemaal zo lang op te houden.   Maar daar was baasje niet kwaad over.  Alleen had ze niet verwacht dat het zoveel ging zijn.  Hahaha, nu ziet ze dat dat allemaal goed werkt he :-)
Oh en weet je wat er nog leuk is: als ik nu in de auto zit kan ik eindelijk al door het raam kijken achteraan zonder dat ik op mijn achterpootjes moet staan.  Goed hé!!  Ik word echt groter. 
Tot de volgende!!!