Techniek...

...is makkelijk als het wat meewerkt ;-))
Ik wou elke keer komen vertellen wat ik allemaal geleerd had en meemaakte maar op baasje haar computer bleef dat klokje maar draaien en draaien...en ik bleef maar wachten en wachten...om het uiteindelijk op te geven.  Ik dacht dat ze bij blogger iets te vroeg een vakantiegevoel hadden maar blijkbaar lukt het gewoon niet op baasje haar computer.  Nu ik die van Erica heb ingepalmd lukt het wel.
Goed, ik heb veel te vertellen dus ik begin er maar aan:
Mijn groeicurve: die krijg ik helemaal niet uit de knoop en netjes geordend onder elkaar.  Komen we terug bij techniek...ik snap er niets van.  Maar ik vul hem mooi bij de curve.  Dan kunnen jullie zien hoe flink ik wel groei en eet ( en dus bijkom).  De dierenarts schrok zich een bult toen ze mijn vorige gewicht vergeleek met het huidige gewicht.  Maaaaaar ze moet toegeven dat ik er mooi gespierd, gestroomlijnd, hélemaal niet dik, mooi fit,...uitzie (grijns, blink blink!)
De dierenarts: daar moest ik heen omdat ik nog een spuitje moest krijgen.  Deze keer ging Nena niet mee en kon ik haar helemaal voor mij alleen opeisen.  Toen ze haar neus van achter de muur stak ging ik haar enthousiast begroeten.  Ik was zoooo enthousiast dat ik mijn plasje niet kon ophouden maar he, dat is het minste.  Ik denk dat ze dat liever heeft dan dat ik in haar enkels hang toch?? Ze heeft me even helemaal goed bepoteld zodat ik het goed gewoon word dat ze aan me prutst.  En het kon me helemaal niet schelen.  Zelfs die prik deed me niets...daarvoor was het koekje in baasje haar hand veel te lekker ;-))
Ze heeft ook even in mijn muilke moeten kijken.  Ik heb een hoektand die afgebroken is.  Iets te enthousiast geweest toen ik Nena haar lange lijn vasthad.  Nena zette een spurtje in, en ik lostte niet...ik vrees dat daar mijn tandje is in blijven hangen.  Of zou het afgebroken zijn bij het onderzoeken van een of ander steentje...zeer interessant trouwens stenen onderzoeken ;-) Maar de dierenarts vond het niet zo erg, het is ten slotten nog maar een melktandje.
Het enige waar de dierenarts niet over kon zwijgen is mijn gespierde voorhoofd.  Dat vond ze zo raar, die "groefjes" op mijn voorhoofd.  Maar he, als er een snel teefje passeert moet ik toch kunnen knipogen of mijn wenkbrauwen kunenn wiebelen om haar duidelijk te maken dat ze een lekker ding is??  Wel ik oefen nu gewoon al heel vaak zodat ik geen flater sla als ik een teefje tegen kom.  En op de hondenschool keuze genoeg hoor :-)
Benieuwd hoe het gaat op de hondenschool?  Nou...het gaat héél goed dank je wel!  Ik doe het zo goed dat juf M. mij eigenlijk twee weken geleden al zou laten doorschuiven hebben naar de gevorderde pups!!  Maar ik ben nog te jong dus de andere juf wou me nog niet laten gaan. tot vandaag.  Your's truly is vandaag doorgegaan naar de gevorderde pups en oudere hondjes stonden er bij en keken er naar :-)  MAar er hing wel een voorwaarde aan: baasje mocht niet te veel van me gaan eisen, moest me rustig aan alles laten wennen.  Een overtuigende jaja van zijn kant en weg waren we.  Wat heb ik al geleerd op de school: zit, af,sta, volg, let op, overal op en af en over als het niet te hoog is, en vandaag een trap proberen op en af lopen.  Het lukt allemaal wel, een lekker snoepje is natuurlijk nog altijd héél welkom als beloning en als stimulans ;-)) alleen die trap.  Er op, dat ging na veel aanmoedigen nog maar naar beneden...mij niet gezien.  Ik heb me lekker naar beneden laten dragen.  En dan moet je weten dat ik 's morgens nog onder mijn vijs kreeg van baasje omdat ik haar op de trap wou gaan begroeten toen ze wakker werd.  Eerst een neen, poten op de grond en op de hondenschool moest ik er wel op... tja mensen he.
Ik heb eindelijk ook het commando "EET MAAR" onder de knie.  Baasjes zijn het slim gaan spelen.  Ik moest elke keer zitten en dan zette ze mijn pot met eten ACHTER hun benen neer.  Geen mogelijkheid meer om snel snel met mijn snuit in mijn pot te gaan duiken, ze waren razendsnel bij mij om me terug in een zit te zetten.  Dan stapten ze achteruit tot ze boven de pot stonden.  Als ik flink bleef zitten stapten ze nog wat achteruit zodat de pot voor hun benen stonden.  En als ik dan nog altijd flink zat en hun even aankeek kreeg ik EINDELIJK de toestemming om mijn eigen eten op te gaan eten.  Wat eeng edoe zeg, hoeft voor mij helemaal niet maar kijk, heel lang heb ik het hun niet laten volhouden.  Ik had de boodschap snel genoeg door.  Gewoon zitten en hun blijven aankijken.  Zo kreeg ik het snelst van al mijn eten dus nu doe ik dat maar.  Maar dat is blijkbaar niet genoeg voor mijn baasje.  Nu begint ze soms te knielen bij mijn pot en laat ze me komen terwijl haar hand nog in mijn pot hangt.  De eerste keer heb ik toch maar even goed met mijn snuit geduwd om te zien of ze niets stiekem achter haar hand verborg.  Maar dat doet ze dus niet.  Wat dat hand daar dan doet...het is een raadsel maar als zij zich daar goed bij voelt.  Dan doet ze maar.
Ik kreeg trouwens vorige week ook een lekkere droge paardepees om op te knagen.  Lekker hoor, alleen nog iets te moeilijk voor mij om te verteren... dat krijg ik dus niet te vaak hoorde ik zeggen.  Dju dju toch.
Verder is het hier vrij rustig...tot Babs op bezoek komt ;-))  Ze kwam dinsdag samen met haar drie baasjes bij ons thuis spelen.  Maar hoe goe dik ook mijn best deed: ze zag me niet staan :-( Ze had alleen maar oog voor Nena.  Dus begon ik zo luid als ik kon te blaffen maar volgens mij zat die met een ganse tros bananen in haar oren.  Die hoorde me niet, ze zag me niet dus ik ging regelmatig even in haar staart hangen of in haar nek.  Dan kreeg ik een snauw...  Weet je wanneer ze oog voor me had?  toen ik met een speeltje in mijn muil liep.  DAN had ze aandacht voor me, allé voor mijn speeltje.  Maar ik heb me niet laten doen hoor, ik heb zo hard ik kon terug getrokken.  Baasje vreesde dat er nog tanden gingen sneuvelen :-))
Toen mijn baasjes dan bij Babs thuis gingen spelen konden ik en Nena niet mee.  De eerste keer dat ik en Nena een ganse dag alleen thuis zijn gebleven.  Ik heb even gekeken of ik geen tekening kon maken voor als de baasjes thuis kwamen maar Ik vond de kleuren toch maar niets.  Ik heb de potloodjes dus maar opgegeten zodat ze niet moesten zien wat ik van plan was.  Alleen verraadden mijn gekleurde drolletjes dus dat ik de potloden had binnengesmikkeld.  Maar verder ben ik héél braaf geweest.  Niets gemarteld of bijgewerkt.  Alleen mijn plasjes en drolletje kon ik niet inhouden.  Mijn blaas moet echt nog een beetje groeien om dat allemaal zo lang op te houden.   Maar daar was baasje niet kwaad over.  Alleen had ze niet verwacht dat het zoveel ging zijn.  Hahaha, nu ziet ze dat dat allemaal goed werkt he :-)
Oh en weet je wat er nog leuk is: als ik nu in de auto zit kan ik eindelijk al door het raam kijken achteraan zonder dat ik op mijn achterpootjes moet staan.  Goed hé!!  Ik word echt groter. 
Tot de volgende!!!