Hondendagje...

Dinsdag hebben mijn baasje en haar zus gezorgd voor een heus hondendagje. We zijn eerst met ons drietjes (Babs, Nena en ik) naar een losloopweide gegaan. Maar daar kreeg ik echt een "kalimero-gevoel".  Zo van jij bent groot en ik ben klein en dat vind ik niet eerlijk :-(
Ze liepen elke keer met hun tweetjes volle gas ergens heen en ik er natuurlijk achteraan.  Maar elke keer toen ik hun had ingehaald draaiden ze zich om en spurtten de andere kant uit.  Pfff dat heb ik dan maar snel opgegeven en ben mijn eigen weg gegaan.  Wat takjes kapot geknabbeld en hé..daar lag zomaar een tennisballetje dat in een reep gescheurd was.  Nou daar kon ik nog wel wat aan verbeteren dus ik heb dat dan maar lekker verder verscheurd.
Daarna zijn we even bij Babs thuis gaan uitrusten.  Maar toch eerst maar even de boel gaan verkennen.  Tuurlijk weer hetzelfde verhaal van twee grote loeders die me steeds achter lieten...wacht maar als ik wat groter ben!  Maar ik heb me perfect geamuseerd hoor.  Wat gras uitgetrokken ( blink blink) flessen molesteren en af en toe toch even met Babs spelen omdat Nena het opgaf.
Na mijn eten en mijn middagdutje zijn we dan nog naar een park gegaan.  Nu dacht mijn zus haar baas dat ik het niet zou uithouden en dat ik in een buggy zou gezet worden maar...mij niet gezien hoor.  Ik ben echt wel een stoere vent en geen klein meisje.  Ik ben gewoon lekker meegegaan op de wandelingen samen met Babs en Nena.  Mijn baasje liet op een bepaald moment zelfs mijn riem los zodat ik toch wat sneller kon lopen dan zij kon stappen.  Ik wou echt niet onderdoen voor Babs of Nena.  Alleen had dat één nadeeltje.  Babs vond mijn riem zo leuk dat ze dacht:" Laat ik Gizmo eens uitlaten."  Waardoor ik dus zomaar even vooruit getrokken terwijl mijn pootjes niet konden volgen.  Lachen dat mijn baasje deed ( hmmm wacht maar als ik groter ben!)
Helaas pindakaas werd het toen wel tijd om mijn baas te gaan halen op zijn werk. En raad eens...jaja ik rijd net als Nena al mee in de koffer!  Zondag hebben we dat voor de eerste keer geoefend in een klein ritje.  Het was even wennen maar dat NEna naast me zit helpt natuurlijk wel.  En dan deze morgen was het de eerste lange rit achteraan.  Toen had ik nog alle energie om deugniet te zijn en bvb onze leibanden wat te beknagen.  Maar toen we baasje van het werk gingen halen heb ik me gewoon neergelegd en geslapen.  Nu nog wat groeien zodat ik er zelf in en uit kan springen zoals Nena. 
Klein zijn...het is me wat.