Mijn valiesje...

Nog piepklein was ik toen mijn mama al zei dat er bezoek voor me was.  Wie zou er nu al bij mij op bezoek willen komen, ik was nog maar 2 weekjes op deze wereld.  Wie wist er al dat ik hier de wereld mooier kwam maken met mijn lieve snuitje en de stilte kwam verstoren met mijn puppykreetjes?

Vijf paar ogen prikten op de rug van mijn broertje en mezelf.  Nu ik kon me er niet aan storen, ik moest nog lekker veel slapen want strakjes wou ik wakker genoeg zijn om terug bij mama te gaan drinken.  Een beetje geklets tussen mijn mama haar baasjes en de mensen die op bezoek waren en even later stond het al vast.  Ik zou, later als ik groot en sterk genoeg was, bij deze mensen gaan wonen.  Ze zien er wel lief uit denk je niet?

Deze heeft zelfs ook een beetje vacht...  en wordt blijkbaar mijn baasje?

Toen zijn ze allemaal terug naar huis gegaan en mijn broer, zus en ikzelf zijn lekker gaan drinken bij mijn mama.  Ik moet echt nog groeien.  Regelmatig werd er nog gesproken over die mensen die op bezoek kwamen.  Ze mailden regelmatig met de baasjes van mijn mama en elke keer moest ik dan terug op de foto.  Lachen...hmmm geen zin maar dat maakte hun niet uit, als ze maar even zagen hoe goed ik het deed.  En zeg nu zelf, ben ik geen heerlijke bink?

 Ze blijven maar mailen die mensen, ze zijn helemaal benieuwd naar me en kijken blijkbaar heel hard uit naar het moment dat ze me mogen komen halen.  Ik wil best wel nog bij mijn mama blijven...maar eigenlijk ben ik zelf ook wel benieuwd naar die mensen.  Ik ben nu eenmaal een sterk karaktertje.  Ze mailden dat ik een " echt haantje de voorste" ben ;-)  Ik denk dat ik dus toch maar mee ga met die mensen.  Ik heb mijn valiesje in elk geval al klaar gezet. 

Nog één weekje en dan vertrek ik.  Helemaal klaar om hun huisje onveilig te gaan maken met mijn puppygeweld...