Tegen de tijd dat ik op een tafel gezet wordt...
Juist...zijn mijn ogen al dicht gevallen. 't Was echt al een drukke dag geweest. Maar ik ontkom er niet aan...die vrouw zal echt blijven pruttelen aan mijn lijfje. Ik hoop dat ze een goede reden heeft om me zo te plagen. Voelen aan mijn balletjes, een koud ding op mijn buik, een thermometer in mijn arrière ( hoei! ) frutselen aan mijn oren,...
Héél even krijg ik mijn oogjes spontaan weer open. Ze houden iets voor mijn neus dat héél lekker ruikt en dat naar me roept: "Gizmo, Gizmo, eet me lekker op." Zeg nou zelf dat kan ik toch niet weigeren als het zomaar voor mijn neus komt roepen hé.
Heel even krijg ik wel een pijnscheut in mijn nek...Zou dat nu van dat koekje zijn ? En weet je wat ik nog specialer vind... dat ik, sinds ik dat koekje at ook begon te piepen in mijn nek. Echt waar! Als er dus nog eens zo een koekje komt roepen daar op die tafel...ik weet niet of ik het nog wel ga opeten.
Nu ik heb me er allemaal niet te veel aan kunnen storen, mijn oogleden werden terug zooooo zwaar. Ze babbelen er maar op los, ik ga gewoon slapen. Draag me maar lekker naar huis baasje, 't is goed geweest voor vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten