Gisteren was het dan eindelijk zo ver...ik ging verhuizen. En mijn baasjes hadden er blijkbaar zin in want ze kwamen al aan toen ik nog in bad zat. Kwestie van mijn beste beentje voor te zetten he. Terwijl ik mijn snorharen nog in de plooi leg spelen ze al maar even met mijn broertje. Maar toen ik mijn snuitje door de deur stak kwam er een enthousiast " Ah daar is hem zie. En kijk, zie die plooikes in zijn muileke, nog net als toen hij klein was. En ooh's en aah's..." Wat kon ik meer doen dan mijn baasjes vollop trakteren op lieve likjes in het gezicht. Oren ondertussen ook maar even meenemen en alles wat ik maar tegen kwam. Schatergelach want het werd hun echt wel al duidelijk da tik inderdaad energie voor tien had. Nog even wat gebabbeld ( wat kunnen die mensen dat goed) en dan maar afscheid nemen. Nog een likje op mijn neus van mijn broer en weg waren we. Nu, wie dacht dat ik maar gewoon lekker ging liggen slapen die was mis. Snuit in de lucht en alles goed in de gaten houden wat we voorbij reden. Elke rij-instructie van vie vrouw in dat zwarte doosje goed beluisterd zodat ik mijn weg ook terug vind als ik het niet leuk vind daar bij mijn nieuwe gezin.
Maar het is best ver rijden dus ik dacht...ik hou mezelf ook nog even bezig. De krant lezen die ik zie lezen, oei mag niet van mijn baasje. Dan maar even het dashbord schoon likken. Hé kijk nu, stylo's...hmm mag ik ook niet in bijten. Streng baasje precies :-p Nog maar even verder likken dan en stiekem nog eens proberen. Oeps, gesnapt. Ik zet dan maar even een serenade in. Als ik zo weinig mag van mijn baasje en me steendood moet vervelen hier op zijn schoot moet ik toch iets vinden om me bezig te houden niet?
Na een klein uurtje stoppen we even met rijden. Even begane grond onder mijn pootjes en wat lekker fris water. Heerlijk vind ik het en ondertussen maar even wat takjes onderzoeken voor we terug in de auto stappen.
Door dat pitstopje ben ik even wat energie kwijt en ik val in slaap. Niet al te lang, ik wil niet te veel missen van mijn rit. even het raam proper likken en dan nog maar even met mijn neus tegen het raam indutten. Klaar om alles te zien als het nodig is.
Eindelijk zijn we er. Ik heb terug begane grond onder mijn voetjes en nu begint het avontuur. Eerst maar even in een heel groot park gaan wandelen terwijl er twee baasjes verdwijnen. niet veel later komt er al eentje terug en kijk, hij heeft een hond bij. Dat wordt blijkbaar mijn "broer". Nou, héél interessant vind die mij niet. Hij komt even snuffelen en gaat dan gewoon verder het park verkennen. Leuk...ben ik dan zo gewoontjes?
Even later komt ook het tweede baasje terug en wat heeft zij een grote hond mee zeg. Om nog maar te zwijgen van wat een lompe hond ze mee heeft. Ze loopt me zomaar omver. Ik krijs de ganse buurt bij elkaar zodat ze door heeft dat er onder haar poten een stoere vent wordt vertrappeld.
Tweede poging om kennis te maken gebeurt gelukkig iets kalmer.
Als ik iets later terug in het gras wordt gezet hou ik alles maar extra goed in de gaten.
En als dat die Nena er terug aankomt duik ik gewoon achter de benen van een baasje of er tussen. En heel soms geef ik haar een nieuwe kans...
We nemen rustig de tijd om elkaar goed te leren kennen...op zijn honds dus dat betekend inspecteren van de derrière's ;-))
Als we elkaar goed opgesnoven hebben en alles hebben laten vallen en lopen wat we kwijt wilden gaan we mijn nieuwe thuis gaan inspecteren. Eerst Bono binnen, respect voor ouderen is belangrijk he! En dan gaan Nena en ikzelf samen door de deur. Nog een verrassing...hier en daar zie ik een poes tevoorschijn komen. Maar daar kan ik even geen aandacht aan geven, er is zoveel nieuws te ontdekken en zoveel nieuwe geuren. En de poezen storen zich ook niet al te veel aan mijn "bezoek" .
Als alles ontdekt is gaan we nog maar even wat spelen. Die Nena blijft wel een beetje te wild voor me. Ze snapt echt niet dat ik een stoere maar nog kleine pup ben dus ik blijf haar een beetje vermijden. Gelukkig is ze zelf vlug moe en gaat ze in haar mand liggen. Alle aandacht kan lekker naar mij komen, van slapen is er geen sprake :-)) Buiten nog gezellig twee drolletjes leggen en tot grote teveredenheid van mijn baasjes ook nog een plasje. Eéntje laat ik binnen gewoon lopen. Ik wist echt de weg niet meer naar de tuindeur. Maar dat vond mijn baasje gelukkig niet erg.
Als de wijzers van de klok op 20.00 uur staan is mijn pijp echt uit. Ik val neer waar ik lig en dat is dicht bij de baasjes. Niets voelt zo veilig aan als hun voeten onder mijn snuit of hun armen om me heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten